E thërrisnin Buzëqershia
Mbi dashurinë, mbi dashurinë
E thërrisnin Buzëqershia
S’vinte më lart se dashuria.
Posa zbriti nga ekspresi
Në Sant’ Ilario, i njohur katund
Që nuk ishte një misionare
Kjo dukej sheshit, pa shumë mund
Kush dashurin’ e bën nga zori
Një tjetër e zgjedh si profesion
Buzëqershia si askush tjetër
E bënte se e kishte pasion.
I shkreti pasion shpesh të shpie
Të bësh dashuri pa u menduar
Pa ditur nëse bashkëfajtori
Eshtë beqar a i martuar.
Kështu ndërsa ditët shkonin varg
Buzëqershia ndaj vetes kthyer
Tërbimin fatal të qenushkave
Që kockën ju kanë rrëmbyer.
Dihet që bashkëshortet fshatare
Nuk shquhen nisma për të marrë,
Deri diku e kishin të mjaftë
Të mërmërisnin duke sharë.
Por ka dhe njerëz me plot këshilla
Që ndjehen si Krishti në tempull
Por ka dhe njerëz me plot këshilla
Nuk të lenë të jesh i keq shembull.
Kështu një plakë e pamartuar
Pa fëmijë, kurrë dashuruar
Mori mundimin, me plot dëshirë
Kujtdo t’i japë këshillë të mirë.
Kështu u tha në sy brinjareve
Duke zgjedhur saktë mes fjalëve:
“T’ju marrin burrat nuk jini suta
Cilësohet krim nga Kushtetuta!”
U nisën të gjitha n’komisariat
Dhe ja plasën atje
pa zor:
“Ajo bushtra ka më shumë klientë
Se sa një dyqan ushqimor.”
Ndaj u nisën katër xhandarë
Në kokë xhufkë, xhufkë në kokë,
Kështu arritën katër xhandarë,
Me xhufkë n’kokë dhe me armë.
Shpesh policët dhe karabinierët
Nuk bëjnë detyrën në terren,
Po jo kur kanë veshjen e ceremonive
Ndaj e përcollën shpejt me tren.
Në stacion ishin mbledhur të gjithë
Nga komisari der’ në kishtari,
Në stacion që të gjithë ishin,
Me sytë e skuqur prej të qari.
Të përcillnin kë për pak kohë
Pa u shtirur, pa qënë pa mëkat,
Të përcillnin kë për pak kohë
Shumë dashuri solli në fshat.
Mbanin dhe një parullë të verdhë
Me gërma të theksuara në të zi:
“Vetëm me ty vjen pranvera
Rrugë të mbarë Buzëqershi!”
Por një ngjarje kaq origjinale
Nuk ka nevojë për të tv-s kanale
Si një shigjetë çan përmes resh,
Gojë më gojë, e vesh më vesh,
Kështu që në stacionin mbrritës
Mbledhur më shumë se në të nisjes,
Dikush me lule, kush puthje në erë,
Kush zënë rradhë vetëm për njëherë,
Madje dhe famulltari nuk e përbuz
Mes mëshirës dhe të pagëzimit rit
Të përhershmen bukuri që ka në buz’
Në procesionin e ardhshëm e do ngjit’.
Dhe me Shën Mërinë në krye,
Buzëqershinë jo larg të shtyrë
Tej e përtej do i bien fshatit
Dashuri’ e shenjtë dhe e ndyrë.
No comments:
Post a Comment