Nesër mbushet një shekull nga data zyrtare e lindjes së babait tim Andon Mara. E festonte gjithnjë më 22 janar, por nuk di t’i bënim dhurata. E uronim, e përqafonim dhe bënim një drekë feste pa tortë me qirinj. I pëlqente festat familjare.
Ka 32 vjet që është larguar dhe nuk ka ditë që nuk mendoj për
të. Çdo 22 janar vazhdojmë të bëjmë një drekë “jo të zakontë“ me të në “kryet”
tona dhe jo në krye të tryezës. Këtë rradhë do ndjehemi edhe më mirë se bëmë diçka
të vogël për të, por të rëndësishme për ne pasardhësit.
Sot shtypshkronja “Baron”në Tiranë botoi librin tim “Biseda
të pakryera me babanë“, pjesë të së cilit ka pasur herë herë në blog.
Rrjeshtat e para të librit i kam hedhur dhjetë vjet më parë,
por vetëm vitin e kaluar ju kushtova tërësisht dhe ndryshova shumë shënime të bëra
në vite. Kujtimet, shumë herë të mjegullta duhet t’i verifikoja me ngjarjet e vërteta,
data të sakta për të mos bërë një “çervish”, si thotë një shoku im i vyer, që më
ka ndihmuar shumë për daljen në dritë të librit. Do doja që nëse im atë do
kishte mundësinë ta lexonte të theshte i bindur “vërtet kështu ka ndodhur!”
Në libër ka edhe një pasyrë të jetës kulturore të Korçës të
pasluftës si e shihte dhe ma kishte treguar babai. Ka qënë një periudhë përpjekjesh,
me shumë dritë dhe hije, me artistë të përkushtuar dhe “çinovnikë“ kapadainj,
me krijues të lënë mënjanë dhe të tjerë të ngritur në piedestale që ndoshta nuk
i kanë merituar. Ishte pjesë e rëndësishme e jetës së Andon Marës, ndaj nuk
mund të mos zinte një vend të gjërë në libër.
Shpresoj që ata që do e lexojnë të gjejnë diçka të bukur dhe
mbase edhe universale në faqet e shkruara nga unë për babanë tim. Ishte njeriu
më i madh dhe më i drejtë që kam njohur.
No comments:
Post a Comment