Unë jetoj në një vend
Ku hëna është gjithnjë e plotë,
E plotë dhe e trishtuar.
Në sy ka lotë,
Fytyrën zverdhuar
Ta pyes përse më duket e kotë.
Në vendin ku jetoj nuk ka re,
Nuk ka re dhe veç batica.
Galiç rri në atë pak dhe
Sytë mbaj lart
Hënën e plotë shoh
Dhe mbushem me mornica.
I kthjellët është qielli
Në vendin ku jetoj.
I kthjellët, i zi dhe i pafund.
Veç hënën e plotë mund të shikoj
Tjetër gjë nuk mund.
Me lotët e saj shuaj etjen,
Nuk lëviz vendit,
Kërkund nuk shkoj
I çmendur jam pas të plotës hënë
Nuk di a në vërtet jetoj.
No comments:
Post a Comment