“Mrekullia” e rotacionit

Në fjalorin politiko-shoqëror të Shqipërisë shpesh hyjnë fjalë ose shprehje të papërdorura më parë, që për muaj të tërë bëhen mbizotëruese thuajse proceset apo nocionet që ato përfaqësojnë do bëjnë mrekullira në gjendjen e shoqërisë shqiptare. Më fillimin e viteve ’90 ishte “eksodi” dhe “ekonomia e tregut”, më pas mbizotëruan “proceset demokratike”, “orientimi euro-atlantik” dhe “kingmaker”  dhe këto vitet e fundit “vetingu” dhe “reforma në drejtësi”.  Para zgjedhjeve të vitit të kaluar dhe më vonë u lakua në media “rotacioni”, që bëri që shqiptarët e pashpresë dhe sidomos ata që votojnë në PD-në të shpresonin në fillim se po vinte fundi i vujatjeve të tyre dhe më pas të zhgënjyer të revoltoheshin. “Do ndodhë rotacioni”, “çdo tetë vjet kemi rotacion”, “pa rotacion nuk ka demokraci“ e të tjera broçkulla të kësaj natyre që për dëgjuesin e thjeshtë i japin rotacionit në pushtet një fuqi magjike.

E vërteta është që në demokracitë europiane ky rotacion pozitë-opozitë si reklamohet nga analistët politikë të mediave tona nuk është një dukuri kaq e shpeshtë dhe thelbësore. Partia e djathtë e De Golit qeverisi Francën për 16 vjet me rradhë, Partia Social-Demokrate qeverisi Austrinë nga viti 1945 deri më 1995 me përjashtimi të një legjislature 4 vjeçare, CDU e Adenaurit drejtoi Gjermaninë për 22 vjet rrjesht  e me rradhë social-demokratët portugezë e të tjerë të majtë, të djathtë e të qëndrës të vendeve europiane.

Edhe vetë “rotacioni shqiptar” (PD 1992-1997, PS 1997-2005, PD 2005-2013 dhe PS 2013 e më tej) nuk është një dukuri e saktë sepse në Shqipëri përgjithësisht pozita i vjedh zgjedhjet. Atëhere kur i ka humbur, diferenca në vota ka qënë aq e madhe sa vjedhjet nuk e përmbysnin dot.

“Rotacioni shqiptar”, që propagandohet nga politikanët dhe të ashtuquajturit analistë është një dukuri e një sistemi kleptokratik. Idea është që “boll vodhën këta, tani të marrim edhe ne ndonjë para dhe pronë“. Kjo gjë ju vjen pas hesapi edhe shumicës së militantëve, të cilët rrinë pranë partisë për një vend si drejtor, shef që ka di]ka në dorë apo edhe për tu bërë mësues i thjeshtë. Ndaj gjëmojnë se po shkelen rregullat e demokracisë, se është instaluar regjim dhe se po rrezikohet pluralizmi. Pluralizmi nuk nënkupton se një parti duhet të vijë domosdoshmërisht në pushtet. Ka të tilla në botë, që edhe pa qënë parti të vogla nuk arrijnë kurrë të qeverisin, por marrin pjesë në jetën politike, janë pjesë e legjislativit për të ndikuar që ligjet të jenë në dobi të grupeve që përfaqësojnë dhe që ekzekutivi të funksionojë normalisht.

“Ti duket që kërkon qiqra në hell!” do thotë avokati im në Austri, që e njeh mirë jetën politike të atij vendi dhe do shtojë se “Krahason Vienën me Tiranën dhe Gracin me Kukësin”.

Po le të bëjmë ca rotacion edhe me qytetet e Austrisë se një jetë kemi dhe ne!