Pse s’e qan moj dambllamadhe!

Partia Demokratike po jep shpirt në një fund tragjiko-qesharak, që mund të përmblidhet me një fjalë në një thënie të hershme të anëve tona : Pse s’e qan moj dambllamadhe!

Vetë shprehja popullore është pjesë e disa vargjeve, të cilat duken si të krijuara për këtë situatë që po përcjell e gjithë shoqëria shqiptare, e cila nuk di nëse duhet të qajë në kor, të qeshë në kor apo të korritet.

Vargu i dytë është si i stisur për të gjithë mediat, analistët, politikanët, deputetët, komentatorët, blogistët, fejsbukistat e pavarur dhe diskutanët e kafeneve:

Pse e qan poshtë e përpjetë…

Të gjithë çirren, thërresin për ligjshmëri, për mercenarë, për shkelje të të drejtave, për blindime të pajustifikuara, për lyerje të zyrave në janar, për Sorosin që na bëri gjëmën dhe nuk mbledhin mendjen dhe të thonë se PD-ja po vdes dhe të bëjnë si në monarkitë: Opozita vdiq, rroftë opozita! PD-ja nuk është as më e fuqishme se sa ka qënë Partia e Punës dhe edhe ajo vdiq, ca e qanë dhe e harruan, ca e qajnë edhe sot, ama ka ikur.

Por ndoshta këta që e qajnë pambarim “poshtë e përpjetë“ i tremben vargjeve të fundit të bejtes domethënëse popullore (Andi Bejtja nuk ka të bëjë me këtë), sepse e gjitha, e plotë, kumbuese, sinjifikative është:

Pse s’e qan moj dambllamadhe,

Pse e qan posht’ e përpjetë,

Por s’e qan sikundër qe?

Derë m.. dhe prag hale!