KENGETARJA
Nevila mbeti në shtratin e ngrohtë, pa ditur ç’të bënte, të perpiqej të flinte apo të ngrihej e të bënte banjë, për të vazhduar më vonë me ritet e tjera të mëngjesit. Nuk vendosi për asnjërën, por vazhdoi të rrinte me shpatullat e xhveshura, mbështetur në kresoren e shtratit, duke ndjekur kanalin 24/24. E ndjente se për disa ditë, nuk kishte për ta parë Fredin. Pati një lloj pasigurie të përzjerë me ankth. Më se një muaj ishte ndjerë mirë me të. E sigurt. Pas lidhjes dy vjeçare me Presidentin e Real Konstruksionit dhe gjithë skandalin, që mbushi faqet e shtypit Thashethemnor, me Fredin ndjehej e qetë dhe e mbrojtur. I ishte kthyer e qeshura e kumbueshme. Bile edhe albumi i fundit, ai me titullin qesharak “Nuk të le as me ma hyp”, ishte cilësuar më i miri i vitit. I dukej se jeta i kishte filluar një tjetër rrugë, më të qetë, pa shumë udhëtime dhe intervista, me më pak koncerte në Sallat e Sporteve, por më pranë njerëzve. Kishte çaste kur mendonte, që kishte ardhur koha për të mbajtur diçka brenda trupit, diçka të mirë të atij që donte, atë farëzë rreth të cilës magjia do ndërtonte mrekullisht, fëmijën e saj të parë. Tashmë ishte 29 vjeç. Shumë gjëra i ishin dhënë me bujari: bukuria, zëri, miqtë. Ishte rradha e saj për të sjellë në jetë një qënie të bukur, ndoshta dhe të zgjuar si Fredi.
“….Hazarian, do bashkëbisedojmë rreth ngjarjes së mengjesit të sotëm. Për ata që nuk kanë patur mundësi të na ndjekin... sot, në orët e para të mëngjesit, në dhomën e tij në hotel Ardiana, është plagosur rëndë pasi është përdhunuar Leon Gurazi, një nga liderët e opozitës. Në këto çaste dimë vetëm që Gurazi është futur në gjendje kome, brenda sallës së operimit në Spitalin Qendror… I drejtohemi zonjës Hazarian… Kur mësuat për ndodhinë?
- Ishte një telefonatë e një vartëses sime, që më zgjoi. Unë punoj në kavalet deri ndaj të gdhirë. Më ka mbet ky zakon qysh kur isha studente. E ke parasysh… si të thuash pështjellimet…
- Më falni, cili ishte reagimi juaj i parë?
- Hëmmm,…reagimi i parë... Reagimi i parë është në çdo rast pak i çuditshëm, disi nervoz do thoja.
- Ju bëri përshtypje më shumë përdhunimi, tentativa për vrasje apo rëndësia e personit dhe roli i mundshëm i kësaj ngjarje në jetën politike?
-…Përdhunimi? Nuk mund te them se perdhunimet nuk më bëjnë më pershtypje pas qindra rastesh, të cilat i kemi të evidentuara dhe i kemi bërë të njohura nëpërmjet dokumentacionit të përgatitur me shumë kujdes dhe që ju është përcjellë të gjitha insti….”
Nevila nuk po kuptonte asgjë nga ç’po thuhej në ekranin e vogël, ndaj u ngrit dhe hyri në banje. Hapi ujprursin për të mbushur vaskën dhe më pas, duke mos dashur të presë, u shtri mbi porcelanin e lagur. Më vonë e ktheu nga dushi dhe lëshoi ujin e nxehtë mbi trup. Ju duk sikur ju rikthye ngrohtësia, që vinte nga trupi i Fredit. Filloi me kujdes të fërkonte pjesët më të ndjeshme dhe humbi në një kotje të ëmbël. Vazhdoi gjatë të ledhatonte fundbarkun deri sa vetëtimthi ndjeu një lloj pendimi, që e kishte shtyrë Fredin në çastet e fundit të dashurisë. Kishte menduar se ishte ende shpejt për një femije. Dhe e kishte shtyrë. Tamam në ato sekonda, kur duhej ta kishte tërhequr fort e më fort, atje, thellë, brenda trupit të saj. U tmerrua kur mendoi, që mund të kishte qënë hera e fundit e seksit me të. Në dhomën e gjumit, kanali 24/24 vazhdonte të jepte bisedën me Majda Hazarian.
”….larg nga shtjellimet politike dhe nga ndonjë lloj anësie ndaj spektrit politik bashkëkohës. Ajo çka na intereson nga ngjarja e sotme, ashtu si kemi theksuar edhe për raste të tjera të ngjashme, është individi në gjithë shtrirjen e personalitetit të tij dhe të ushtrimit të të drejtave themelore, të cilat jo rrallë i shkelen nga institucionet qeveritare dhe nga ato, që i quajmë shtyllat e tjera të pushtetit…
-Më ndjeni që ju nderpres, por pyetja ime kishte të bënte me Gurazin dhe mundësinë e implikimit të pozitës në këtë krim.
- Pikërisht këtu synonte edhe pergjigjja ime, në raportin e individit Leon Gurazi, që perpiqet të luajë funksionin e tij dobiprurës në zhvillimet shoqërore në planin kombëtar e më gjërë, me shtyllat e shtetit këmbëngulës në ecjen përgjatë rrugës së vështirë të riinstalimit të Ekonomisë së Tregut, si e vetmja mënyrë komplekse dhe njëkohësisht efikase e harmonizimit të raporteve pushtet-individ dhe anasjelltas, si dhe….”
Nevila po fantazonte me gjak të ngrirë se si do ishte periudha pas Fredit. Do dëshironte të ishte sa më e largët. E dinte, që do e kishte shumë të vështirë për të ndenjur më tepër se tre javë pa pasur një burrë pranë, për tu ndjerë e mbrojtur, e perkedhelur nga dikush që dalldisej për të, për ti pritur në shtrat agimet, e mbërthyer fort nga krahët e lakuriqtë, nën peshën e epshtë të qënies së tij. Nga të gjithë ata, që i vinin rrotull, nuk gjente askënd që mund zinte disi, vendin e mbetur bosh të Fredit… Mbase Nënkryetari i Bashkisë. Ai që mbante gjithmonë kostume të çelur, pa përfillur shume modën… Kanakari i medias elektronike. I pathyeshmi i debateve televizive. Ai që në telefon i thërriste: ”Mos thuaj, qe ke një zemër nën ate gjoks magjepses… vec nje gur eshte aty, nje gur I akullt…” Për te thuhej se ishte drejtuesi ne hije I Bashkise. Ishte ai qe kishte patur idene dhe vendosmerine per ta lyer te gjithe Qytetin te bardhe, per t’I larguar disi nofken “I Perbalturi”. Ndaj dhe vazhdonte te bridhte me kopjet e Projektit “White City”sa ne nje kontinent ne tjetrin, per te bere binjakezime te reja, te cilat mund te sillnin me shume dhurime ne boje te bardhe, boje te pashlyeshme nga shiu, qe binte pareshtur ne qytet.
“….te pare, kontaktimin e drejtperdrejte me viktimen dhe familjaret e tij,gje qe do beje te mundur nje njohje me dimensionale te dhunimit qe ju eshte bere lirive baze te individit, ne konteksin e cekuilibrimit total te raporteve aq themelore pushtet-individ,te cilat mendojme se kane qene ne rrenjet e filleses ideore te procesit te shemtuar te perdhunimit jo thjesht fizik, por te atij ideor dhe spiritual, si dhe te….”
Nevila ishte mbështetur në murin e dhomës, mbështjellë gjoksin e më poshte me një peshqir të verdhë, që e bënte të dukej edhe më bukur nën krifën e gjatë të flokëve të saj të zinj. Nuk po arrinte të kapte fillin e mendimeve, që Hazarian po shtjellonte dhe ndjeu zili për piktoren. Sa mirë dinte te sajonte ate mjegull fjalesh. Vete fliste gjithnje pak, thjesht dhe ate qe I befte ne mendje. Shpesh here deshironte te thosh dicka me te komplikuar, me me teper ngjyrim dhe enigme, dicka qe ti bente te tjeret ta admironin edhe per fjalet, jo vetem per zerin dhe hiret. Ndaj ndjente zili per Majdan. Ndaj mendonte per Nenkryetarin e Bashkise. Ate qe fitonte gjithe debatet televizive. Qe kish nisur te lyente Qytetin ne te Bardhe.
No comments:
Post a Comment