Bie shi, shume shi.

Ka tre dite qe nuk pushon dhe te gjithe po ankehen per kockat dhe kokallat. Une ankohem edhe per rroten e pasme, qe bije shpesh dhe duhet ndruar. Po ne shi sikur te rendon xhani. Dikush mund te thote, qe pse nuk ri brenda, ha, pi dhe fli, se vecse c'eshte kjo koha me shi per keto tre veprime baze. Po duhen vene ne levizje dhe ashiket, se nuk eshte cudi te fillojne e ndryshken pas te 50-ve. Mu kujtua qe kam shkruar dikur nje poezi, per dicka qe ndodhte ne nje rrebesh te madh. Ishte nje dite e ftohte dimri, kur kishim shume pune ne zyre dhe pasi kisha punuar nje ore, shkoja e merja kafene ne Tim Hortons. Atehere pashe gruan e merruar qe shperndante gazetat. Nuk ishte postiere, se ketu postieret levizin pas ores 9-te, si kane bere llogje mire e mire ne zyrat e Postes. Paguhen mire punonjesit e Postes, se i perkasin qeverise Federale dhe kane edhe Union. Ketu ku jetoj, postieret jane te bardhe vendas, qe me siguri nuk e kane mbaruar te mesmen. Rrogat i kane sa te inxhiniereve ne firmat private. Po le t'i kene! Good for them!
Po ve me poshte vargjet qe shkrova ate mengjes, ne vend qe te punoja per projektin qe kisha ne dore.

SHPERNDARSJA E SHTYPIT

Ajo nxiton mes erës

            Ftohtësisë së njerëzve,

                        Akullimit të frymës

Me duart rreth letrave pështjellë,

Që fort i shtrëngon,

Sikur mban foshnjën që i morën atë të djelë

Të djelën në të ndryshkurin vagon.

Ngutet,

            Sytë ngulur në një pikë larg,

Në diellin e rinisë së marrë,

Kur me epshe marinarësh

            Mundohej të blinte të nesërmen;

Kërthiun tek dëgjonte duke qarë

Rrëmbimthi rregullonte veshjen.

Pastaj e djela me shi

Kur pikat gjithë ndryshk,

Si lotë të përgjakur,

Binin nga e vagonit mbulesë;

Dhe burrat fytyrvrejtur,

            Që tërhiqnin të voglin e mardhur,

E bashkë me të

            Të fundit shpresë.

Cilat të reja shpërndan dyerve

Gruaja e thinjur, fytyrëzbehtë?

Gjithshka ka ndodhur,

Asgjë nuk zhbëhet,

            S’ka më çudira në këtë jetë.

Hapat shpejton në mes të turmës

Pa pritur më për mrekulli,

Nuk mund të gjejë ç’ka humbi udhës

Atë të djelë,

            Ndryshkur në shi.