Dhjetori vazhdoi me te njejten atmosfere arrestimesh dhe frike. Te gjithe ndjeheshin te tensionuar. Nje pjese nga frika e persekutimit te mundshem e te tjeret nga idea qe "armiku vepron". Edhe pse vala e luftes "kunder shfaqjeve te huaja" kishte bere te sajen dhe adoleshentet ishin me te kujdesshem ne prirjet per "te ndjekur moden", serish vazhdonin kontrollet dhe terheqjet e vemendjes nga mesuesit, apo dhe kontrollet jo te shpeshta nga instruktoret e Komitetit te Rinise dhe veprimtaret qe i ndiqnin pas. Ate vit kishim mesuar qe njeri nga shoket e klases, ishte rekrutuar nga Dega, per te ndjekur te huajt ne qytet. Edhe pse nuk ishte njeri i zararit, perseri ishim me te kujdesshem te flisnim ne syte e tij. Bisedat tona nuk kishin ndonje fare te disidences politiko-ideologjike, por ishin kryesisht komente rreth programeve te televizionit jugosllav, te cilat i ndiqnim ne oret e lira te pasditeve dhe mbremjeve. Korca kishte qelluar "me fat" se zhurrmuesit, qe ishin provuar te mbivendoseshin me valet e TVSKOPJE-s, kishin frekuence te njejte me radare apo aparatura pergjimi te sektoreve ushtarake, keshtu qe lufta kunder stacioneve te huaja ishte e kufizuar vetem ne luften kunder antenave. Ne Bonboneria mungonte brezi i '55-es, qe kishin shkuar ushtare ose studente ne Universitet. Edhe ata te brezit '57 ishin ne mature dhe rrinin me gjate brenda per te nxjere mesatare me te larte. Kishte filluar te shtrengoheshin te drejtat e studimit dhe askush nuk e dinte nga se vinte. Nga pucistet ne ushtri qe s'kishin shume kohe qe ishin pushkatuar, nga grupi i Koco Theodhosit dhe Abdyl Kellezit, qe ishin te arrestuar, apo nga "rrethimi imperialisto revizionist".
Cdo gje dukej e pasigurt per me te rriturit, por ne adoleshentet, nuk arrinim te ndjenim thellesisht rrezikshmerine e atij dimri terrori. Te rriturit ishin te kujdeshem me ne dhe mungonin shoket tane me te rritur, te cilet mund te kishin degjuar ndonje fjale me shume. Goditjet e dhena lart nuk na benin pershtypje se nuk kishim simpati per asnje nga te denuarit. E cuditshme sa pak influence kishte Koco Theodhosi ne qytetin e tij, ku kishte qene edhe udheheqes kryesor ne kohen e Luftes.
Ndjenim dhe peshperisnim me njeri tjetrin qe padrejtesite ishin te medha, sidomos per internimet, por akuzat nuk shkonin me larg se njerezit e urryer te Deges dhe partiaket ne rreth. Nuk di ta donte njeri Mihallaq Zicishtin vec pasvaneve te tij me te cilet dilte per gjah dhe benin ahengje.
(vijon)
No comments:
Post a Comment