Mos e njollosni kujtimin e bardhë dhe fisnik të Aleksandra Ilos!

Aleksandra ja la shtëpinë qytetit të Korçës. Duhet të ketë qënë edhe dëshira e burrit të saj të vyer, Tashko Ilos. Tani, në oborrin ku ata kishin mbjellë pjergulla, një pjeshkë dhe një fik, si dhe shumë lule, po ndërtohet diçka, që është larg asaj, që do dëshëronin. Dy korçarë të ndershëm, që kishin jetuar në Vienë dhe Bukuresht dhe që e kishin ndjekur me dashuri dhe përkushtim projektin e hartuar në Rumani. Për ta ndërtuar folenë e fundit të jetës së tyre në qytetin e lindjes.

Por Ilot ja dhuruan qytetit shtëpinë e tyre dhe ndoshta në aktin e dhurimit nuk ka asnjë kusht, se çduhej të bëhej me të.

Tani i përket qytetit, dhe kur themi qyteti mendojmë Bashkinë, dhe kur mendojmë Bashkinë mendojmë Raqkën, dhe kur mendojmë Raqkën, mendja menjëherë na shkon në Niko Peleshi.

Shtëpia e Ilove edhe për disa vite do i përkasë Nikos.

Nuk di nëse nëpër shtëpi vërtitet ende hija e Aleksandrës. Edhe nëse ndodh kështu, ajo ishte shumë e përmbajtur, e logjikshme dhe jo violente. Kështu duhet të jetë edhe hija e saj.

Se kisha idene se si ishte gjendja e saj financiare në vitet ’80, kur e vizitova dy tre herë shtëpinë, por kujtoj, që bënte një jetë të përkorë, me shpenzime të kontrolluara mirë, pa asnjë harxhim të tepërt. Ndërsa më tregonte kuzhinën e saj të madhe, më tregonte edhe ç’ka konservonte në një aradhe vazosh qelqi, që i mbyllte mirë për të rezistuar sa më gjatë.

Në 27 nëntor të këtij viti, në shtëpinë e saj do bëhet mbledhja e dy qeverive të Shqipërisë dhe Kosovës.

Atje ku kaloi pjesën më të madhe të jetës, nikoqireja e shkolluar, që nuk donte të shpinte asgjë dëm, tani do mblidhen “për hallet e Kombit” një tufë me hajdutë, së bashku me ndihmësat e tyre.

Dhe do bëjnë sikur habiten me historinë e dhurimit të shtëpisë dhe patriotizmin e pastër të Ilove.

Mes tyre, “tuxhari korruptues” Behgjet Pacolli, i cili është qytetar nderi i Korçës. ndërsa asnjë nga Ilot nuk e ka merituar diçka të tillë as edhe pas vdekjes.

Mes tyre gjirokastriti Ahmetaj, që nuk është aspak i kursyer, për të hapur kasafortën e shtetit, sa herë do të futë duart Rama për vete dhe për miqtë e tij.

Mes tyre, është edhe Ramushi, që nuk dihet nëse doli kaçak thjesht për patriotizëm apo për të rrëmbyer e vrarë , sikundër ka mijra vjet, që bëhet në anët tona.

Mes tyre është edhe Rama pa “ush”, por që për hir të Shqipërisë ngjan se është më lakmitari nga të gjithë.

Këta dhe një tufë me sejmenë, do shtiren në shtëpinë e Aleksandrës se do bëjnë realitet ëndrrën e Ilove dhe të tjerëve si ta.

Pa e ditur se cila ishte ëndrra e tyre!

Ilot ëndërronin se në Korçën e tyre mund të sillnin pak Vienë, pak Gjenevë dhe pak Bukuresht. Sepse e donin vendin e tyre dhe se nuk mund të parasikonin dot se ç’monstra do dilnin pas viteve ’40 në Shqipëri.

Po kujt mund t’i hyjnë në punë ëndrrat e vdekura të të vdekurve.

Nëse hanë e pinë në pushimin e mbledhjes, hokatarët banalë të të dy qeverive mund të tallen lirshëm me çiftin, që nuk pati fëmijë, me jetën e tyre seksuale, me “marrinë“ për të ndërtuar në Shqipëri.

Batutat e pështira të Ramës mund të gajasin Xhaçkën, Peleshin, Manastirliun dhe të tjerë “begunë“ të kësaj ane dhe anës tjetër të Qafës së Morinës.

Zaten gjëja më e lehtë dhe më e natyrshme është, që “pragmatistët” dhe hajdutëtë të qeshin me idealistët dhe fisnikët.

Por ndoshta në Korçë kanë mbetur ende shpirtra kalorsiakë, që mbrojnë të pastrën dhe të bukurën e thjeshtë, që ndeshej tek Ilot dhe të tjerët si ta.

Ndershmërinë dhe respektin ndaj rregullave, që e bënë Korçën të ngrihej mbi të tjerët.

Dhe të guxojnë e t’ju thonë:

-          Të dashur lapangjozë mblidhuni në një vend tjetër për mbledhjen-shfaqje tuajën!

Kini plot salla.

Edhe mund të ndërtoni një të re me miqtë tuaj dhe 20% t’i futni në xhep!

Lereni atë shtëpi fisnikësh në papërlyeshmërinë e saj!

Tingëllon patetike, por besoni edhe ju një çast të vetëm në Hijet e Bukura!