Në maj. në vendin tim

Në maj, në vendin tim
Dielli i pasditeve lëpin ëmbël avllitë
Dhe portat e drunjta.
Nuk janë më
Sofatet me qoshe të rrumbullta
Bezhë dhe gri,
Dhe “protomajaja” që me ëmbëlsi
Flegrat fëminore na guduliste.
Tani ka dyer,
Me qindra dyer metalike,
Që zhurrmojnë kur netëve hapen e mbyllen
Se shekulli i makinave vonë erdhi,
Me uturimë Benzi,
Të blerë lirë në Mynhen,
Dhe kërkëllin mbytyr kalldrëmeve,
Kur vajzat në pushimin e madh,
Me sy kërkojnë si ngaherë,
Djelmoshat e ngrehur,
Me të cilët do puthen në të majit mbrëmje,
Plot ëndje,
Se dashuria nderë,
Kërkund ajrin nuk e përtërin,
Si në maj,
Në qytetin tim,
Si në të drunjtat shtylla,
Që butësisht dielli që perëndon,
I lëpin.