Kjo hije e vetmuar nuk ka gjë në trup
Veç një kurore të shpifur, vënë për turp
Mbi ballin e saj lëkurë
e kokallë.
Pa kamzhik, mamuze mundon një gërdallë,
Flegrat ligavitur, si e zënë përdhesi.
Të dy e shpojnë, përshkojnë hapësirën
Infinitin ngjeshin me thundra, pa mëshirë.
Kalorësi tund një shpatë përshkënditur
Mbi turmën që kali me potkoj ka ligur,
Dhe më tej, si princi rri e kqyr kështjellën,
Varrezën e ftohtë, nga retë mbështjellë,
Ku dergjen, nën një diell të bardhë e pa jetë,
Popujt e historisë të re dhe të vjetër.
No comments:
Post a Comment