Le të flasim seriozisht për “gojoren” e Safetit

Marëdhëniet seksuale në zyrat shtetërore nuk u shpikën as nga Safeti, as nga Shykriu dhe as nga politikanët e tjerë, që përgojohen në Shqipëri. Një pjesë e tyre i tregojnë vetë për t’u mburrur, si Ilir Meta në videon famëkeqe të Dritan Priftit, ku kapardisej se me një gjykatëse e kishte të zgjidhur problemin, pasi të bijën ja kishte emëruar diku në një ambasadë (pasi edhe e kishte palluar)! Këto lloj marëdhëniesh (në zyra) janë në të paktën që nga përfundimi i Luftës së Dytë, kur Shteti ishte gjithshka.

Unë nuk pëlqej qëndrimin përgjithësues që mbajnë disa gazetarë (sulmojnë puritanët hipokritë), të cilët thonë se nëse nuk do ishte pjesa tjetër e videos, kur flitet për favorin në biznes, njerëzit duhet të mbyllin gojën dhe përdorin shprehjen e njohur të Krishtit, që “le ta hedhë gurin e parë, ai qënuk ka mëkatuar”. Le të mos flasim si avokatë, (për deri sa nuk ka këmbim favoresh etj etj. dëngla si këto.) Të gjithë e dinë se kur diçka e tillë ndodh në zyrën e një funksionari të lartë, edhe pa pasur prova se nuk po i kërkohet gjë në këmbim, ajo është në bazën e marëdhënies. Askush nuk mendon se një femër e hijshme shkon se është zalisur nga bukuria e Gjicit apo inteligjenca e tij.

Dhe le të kthehemi në kohën e marëdhënieve seksuale nëpër zyra të kohës kur nuk kishte motele dhe shtëpi të lira. Ato ishin kryesisht dy lloje. Njerëz që kishin tërheqje ndaj njëri tjetrit (thjesht edhe tërheqje seksuale) dhe ato që kryeheshin duke shpërdoruar detyrën. Diheshin nga të gjithë jo vetëm se ç’bënte Feçor Shehu (si simbol i grabitqarit seksual), por edhe të tjerë ministra, anëtarë të Komitetit Qëndror, Sekretarë të Parë, Kryetarë Komitetesh etj. Më poshtë zbritej tek kryetarët e koperativave dhe drejtorët e ndërmarjeve. Pjesa dërmuese (e zuzarëve) përdornin të gjitha mënyrat për të shtënë në dorë vajzat dhe  gratë e të tjerëve. Njihej nga të gjithë një drejtor ferme, të cilit nuk i trokisnin në zyrë kur ishte brenda me femra të caktuara; një tjetri gratë nuk i hynin në makinë se se kishte për gjë t’i kapte duke pasur edhe një shofer besnik, që mund të hidhte gjithnjë poshtë atë çka ndodhte. Dhe raste të tilla ishin me dhjetra nga rrethi në rreth dhe nga qyteti në qytet.

Ndaj e kam fjalën për këta njerëz që abuzojnë me pushtetin herë duke ofruar favore dhe herë duke bërë presion me pushim nga puna, që kanë ekzistuar që në kohën e Diktaturës dhe vazhdojnë (në një masë më të madhe) edhe sot. Këta nuk janë burra, por janë burrecë. Mbi këta lloj njerëzish duhet të bjerë përçmimi i gjithë shoqërisë, jo sepse janë qejflij femrash, por se kur nuk kanë gjë në dorë as nuk u afrohet kush dhe as janë në gjendje t’i “rrejnë menjen” kujt.

Një miku im (me një të kaluar të pasur aventurash), kur e pyeta se ç’ofron ti tani për të hyrë në një lidhje me një femër më tha: “Shpirtin dhe k….!” E kam pasur gjithnjë mik dhe e kam admiruar për qasjen e tij ndaj seksit të bukur, sepse gjithë jetën e tij këto dy gjëra ka ofruar. Jo vende pune, tendera, udhëtime jashtë shtetit dhe favore të tjera.