(vijim)
Duket se as pranimi i të gjitha vendeve ballkanike në
Bashkimin Europian (veç Turqisë) nuk do i japë zgjidhje konflikteve të vazhdueshme
në këto treva. Greqia, vendi i parë ballkanik i BE-së, deri pak kohë më parë ka
pasur probleme jo vetëm me Turqinë, por dhe me Bullgarinë, Shqipërinë dhe
Maqedoninë. Mund të flitet vazhdimisht për rolin negativ të Rusisë, mbi lëkundjet
e BE-së, por kryesorja është që vetë vendet e ballkanit edhe pse me fjalë
shprehen për Paqen, kontribuojnë pak në arritjen e saj.
Kjo ka bërë që Ballkani është rajoni europian nga i cili
njerëzit po largohen çdo ditë. Mungesë demokracie, korrupsion i lartë, si dhe
rrezik për konflikte të armatosura. Rritja e ndikimit të Turqisë në këtë zonë e
ka bërë më të paqëndrueshme situatën. Pas dështimit të plotë të Erdoganit për të
bërë Turqinë anëtare të Bashkimit Europian, është rritur përpjekja e turqeve për
të ringjallur Perandorinë Otomane, të paktën si aktore kryesore në Ballkan dhe
ndikuese në zhvillimet e tij. Kjo mund të sjellë një krijim të pashmangshëm të
Shqipërisë së Madhe dhe shpërbërjen e Maqedonisë së Veriut. Greqia gjithashtu
do jetë shumë e kënaqur se mbyll përfundimisht problemin e saj me pakicat slave,
që ka asimiluar gjatë shekullit të kaluar. Dhe një shpërbërje e tillë nuk mund
të jetë pa konfrontime me armë. Sllavët e Shkupit nuk do e leshojnë me lehtësi
vendin e tyre të privilegjuar në krye të një Republike, e cila nuk ka qënë kurrë
një shtet-komb.
Krijimi i një Shqipërie të Madhe, apo Etnike apo Natyrale
(një proces ky i natyrshëm) gjithashtu nuk ka për të shërbyer si faktor stabilizues
në Ballkan. Edhe pse nuk kemi qënë kurrë okupatorë, ne asnjëherë nuk kemi
treguar urtësinë e nevojshme për të qënë në pararojë të proceseve liberale dhe
paqesjellëse. Korrupsioni i madh i klasës politke (në Shqipërid he Kosovë) do shpjerë drejt një
nacionalizmi të papërmbajtur shqiptaromadh. Ndjenja e revanshizmit është shumë
e zhvilluar tek popujt e Ballkanit. Zërat e urrejtjes ndaj fqinjëve janë tek ne
ku e ku më të larta se zërat që duan paqe dhe fqinjësi të mirë. Reagimi publik
në Shqipëri dhe Greqi ndaj çështjes Bejleri ishte një shembull që marëdhëniet
me grekët mund të përkeqësohen lehtësisht.
Nuk ka paqe pa bërë lëshime!
Duke bërë lëshime dhe duke ju referuar sa më pak historisë
mund të ndërtohet një e ardhme në paqe. Pork
jo kërkon shoqëri të arsimuara mirë dhe njëkohisht të arsimuara mbi parime paqësore
dhe liberale. Në Shqipëri u zbatua një arsimim masiv, por që në fushën e
historisë bazoheshe në parimin “ të drejtat e popujve fitohen vetëm me luftë“
dhe “për ndryshimet shoqërore duhet revolucion i armatosur”. Shoqëria turke është
në përgjithësi më e prapambetur se shoqëria shqiptare, shoqëria greke ka një
nacionalizëm të rrënjosur keq, ndërsa ato të ish-Jugosllavisë, Rumanisë dhe
Bullgarisë kanë një formim mendor-shpirtëror të ngjashëm me atë të shoqërisë
sonë.
Korrupsioni i klasës politike të vendeve ballkanike është
gjithashtu një pengesë e madhe. Dihet që të gjithë “edepsëzët” gjejnë strehë nën
flamujt e nacionalizmit për të mbuluar krimet e tyre.
Për këto arsye mendoj se e ardhmja e afërt e Ballkanit nuk është
shumë e ndritur. “Poçeja” e Kosovës, e cila po vlon tani është njëra nga “poçet”,
që mund të valojnë dhe të shpërthejnë në të ardhmen, nëse palët bashkë me aktorët
e tjerë nuk përpiqen të veprojnë me kokë të ftohtë dhe me dëshirën e mirë për të
mos bërë luftë, nga e cila humbasin të gjithë.
No comments:
Post a Comment