Sa shumë histori
Kam pasur deri tani në jetë
Dhe se sa të tjera më vonë kushedi.
Endërrrime me sy hapur.
Histori me lumenj
Të tjera me shkretina
Me lendina që s’kanë mbarim.
Dhe sa herë kam parë
Nga barku i një barke
Erën që valën shkumbon
Të detit pafundësi
Që edhe brenda përhapet
E si e ëmbël përkëdheli
Zemrën ma ngro’n.
Gjithashtu e bardha borë,
Koriet dhe fieret,
I pështjellë nga heshtja
Të gjitha ndjenjat m’i ndezin
Ndjehem më se i gjallë,
Mes stërmëdhave vargmale
Ndërsa pres mëngjesin.
E më pas të kthehem këtu
Për të rifilluar rutinën
E ditëve të zakonshme
E ndërsa flas me ty më ndërpret
Me ftohtësinë e akullt
Jo, kjo s’mund të jetë e vërtet’.
Jo, nuk kam dashur kurrë
Të tillë jetë të kem
Nuk është kjo ëndërra
Që bashkë thurrnim dikur.
Në lotë dua të shkrehem
Dhe përsëri kam shpresë se ka diçka,
Që mund të kalohet ky mur.
Që jemi ende bashkë
Ka një përse
Dhe dua ta rizbuloj sonte.
Që jemi ende bashkë
Diçka për mua je
Ndaj po takohemi edhe sonte.
E di që kam mall,
Sa shumë mall.
E më pas të kthehem këtu
Për të rinisur jetën,
Që duket krejt pa jetë,
Duke u grindur të zhdukim
Edhe pak çaste të përhershëm,
Jo, kjo nuk mund të jetë e vërtetë.
C’kuptim ka të rri këtu
Të cfilitem në dikutime pa fryt,
Me ty të luaj
Kohën për të shtyrë,
Natën të mbyllem brenda vetes.
E megjithatë kam shpresë se nuk është kështu
Që në rrugë pa kthim kemi hyrë.
Që jemi ende bashkë
Ka një përse
Dhe dua ta rizbuloj sonte.
Që jemi ende bashkë
Diçka për mua je
Ndaj po takohemi edhe sonte.
E di që kam mall,
Sa shumë mall.
No comments:
Post a Comment