Unë nuk të humba.
Që të të humbisja duhet prona ime të ishe.
Për mua ti ishe uji,
Freskia e mëngjezeve,
Aroma e një boçe pishe,
Dridhja e harqeve,
E purpurta e perëndimeve,
Mesazhi i fshehur në një shishe,
Që oqeaneve endesha duke e kërkuar.
Ishe dridhja e pasmesnatës,
Gjoksi i zbuluar,
Ngashërimi i pasnisjes,
Më e bukura tingëllimë,
Sythi i mendimit,
I botës së dëlirë çelës,
Ankthi mbetur nderë i pritjes,
E valës në breg zhaurimë.
E unë nuk doja të dija se ç’isha për ty.
Ecejakja e endacakëve,
E cepit të buzës nënqeshje,
A mbase isha gëzimi I trumcakëve
Kur fluturojnë në trumba,
Por nuk isha e jotja pronë,
Sikundër ti nuk ishe.
Ndaj nuk them se të humba.
No comments:
Post a Comment