Kurti, Rama dhe çështja shqiptare

Më duhet të pranoj që në krye të këtij shkrimi të gjatë, që në disa shkrime të mëparshme rreth kësaj teme edhe “ja kam futur kot”, sepse nuk e njoh në thellësi problemin si edhe shoqërinë kosovare. Shumë gjëra i kam marrë me mend nga sa njoh Ramën dhe sjelljen e tij, Amerikën dhe politikën e saj të jashtme, si dhe politikën shpesh të hallakatur të Bashkimit Europian, që mbetet një bashkim heterogjen i drejtuar kryesisht nga Gjermania dhe tanimë (prej largimit të Anglisë) gati në paritet me Francën. Së fundmi jam rrekur të kuptoj më shumë dhe të mësoj më shumë.

Unë jam shumë skeptik në sjelljen e Ramës në politikën e jashtme për disa arsye. E para se në përgjithësi në Shqipëri ka munguar shkolla e diplomacisë dhe një traditë e tillë për shkak të Diktaturës, e dyta se veç amatorizmit dhe vetbesimit Rama ka plotësisht monopolin e politikës së jashtme dhe e treta se dosjet e tij korruptive e venë në pozita jo shumë të favorshme për një politikë të jashtme thellësisht në dobi të interesave shqiptare.

Por duhet pranuar se me një lloj “flamboyance”, duke ditur të krijojë lidhje personale, si dhe me një elasticitet të madh “ndaj të fuqishmëve”, Rama shihet me sy të mirë në kanceleritë europiane dhe amerikane. Kjo ka qënë dhe një nga arsyet që këto zyra kanë mbyllur nga një sy kur vjen falja për korrupsionin e Ramës dhe shkeljen e rregullave demokratike në zgjedhje dhe në jetën e shoqërisë shqiptare. Marëdhëniet e tij të ngushta me Erdoganin dhe Vuçiç e bëjnë veçanërisht për europianët edhe një lloj ndërmjetësi të mirë për të zgjidhur krizat e rajonit.

Nga ana tjetër, shoqëria shqiptare e Kosovës dhe veçanërisht shteti i saj janë të ndryshëm shoqëria e Shqipërisë dhe shteti shqiptar. Shteti i Kosovës është ende i brishtë se nuk është anëtar i OKB-së dhe i shumë oraganizatave të tjera të rëndësishme, nuk i ka të zgjidhura problemet me Sërbinë dhe ka ende forca ndërkombëtare në territorin e tij. Shteti shqiptar nga ana tjetër është një shtet i konsoliduar, por edhe shumë i korruptuar në të gjitha shtyllat e tij.

Shoqëria kosovare është një shoqëri jo homogjene, e krahasuar me shoqërinë shqiptare. Brenda saj bashkëjetojnë një elitë intelektuale europiane me fundamentalistë islamikë, ndjekës të Gandit të Europës me ekstremistë të majtë, fshatarë shumë të prapambetur me akademikë të shquar. Për shkak të izolimit nga bota gjatë Diktaturës, shoqëria shqiptare nuk është e tillë. Mungojnë ekstremet, por njëkohësisht stofi i shoqërisë lejon që korrupsioni të jetë ekstrem. Dhe veçanërisht elita politike tepër agresive dhe që nuk respekton rregullat e demokracisë. Kosova ka tregues shumë më të mirë të demokracisë edhe pse një shtet më pak se 20 vjeçar.

Kjo lloj shoqërie ka nxjerrë në krye të shtetit jo vetëm “fitimtarët” e Luftës, por edhe ithtarët e “rezistencës paqësore” dhe tashmë edhe sovranistë të afërt me ekstremin e majtë. Në Shqipëri vazhdojnë të drejtojnë prej dy vitesh dy parti , të cilat janë anë të së njëjtës medalje. Pa asnjë ndryshim ideologjik dhe me qasje të njëjtë ndaj demokracisë dhe problemeve të vendit. Asnjë grup që Lufton korrupsionin nuk ka arritur të përfaqësohet dot në Kuvendin shqiptar, e jo më të fitojë zgjedhjet sikundër ka ndodhur në Kosovë.

(vijon)