Letër nga burgu

U bë më shumë se një vit pa të parë.

Nuk di nëse rrudhat mbi buzë do jenë thelluar,

A ndoshta rrënjët e flokëve kanë mbetur të zbërdhyltë,

Në ka ndryshuar ecja e sigurt,

Nëse malli për mua të ka marrë.

Nga burgu ku kam hyrë

Ku veç agimeve zbret një dritë e lbyrtë

Dua një të vetme orë të shkëputem

Të vij në botën ku nuk më pëlqen liria,

Të të shoh.

Më pas në kafazin që kam zgjedhur të rifutem,

Mes lodrave dhe ëndërrave të mia,

Ku ka shufra hekuri,

Por jo gardianë.

Muret imagjinarë të mbush me inicialet tënde

Si një fjalëkryq pa zgjidhje.

Të kridhem i gjithi në natën e paanë,

Ku nuk ka fjalë

                As jehona,

                                As gjindje.

Vetëm kaq kërkoj.

Nuk di a do i dallosh dot gërmat,

Vështirë është të lexohen,

Sepse më dridhet e shkreta dorë.

Të jesh atje,

Ku vetëm ti e di,

Ditën që do shkëputem nga burgu,

Një ditë me shi,

Në të vetmen orë.