Shkoj të ndjek ceremoninë e Ringjalljes së Krishtit jo se jam fetar. Shkoj dhe e ndjek mundësisht në një kishë ortodokse, jo se ndjehem thellësisht ortodoks ose sepse njoh mirë ndryshimet midis ortodoksisë, katoliçizmit dheevangjelizmit dhe kam gjetur "të drejta" ato të ortodoksisë. Shkoj dhe e ndjek mundësisht në një kishë ortodokse shqiptare jo sepse jam patriot i thekur, por sepse është më mirë të ndjek një meshë në gjuhën time se sa në një gjuhë që nuk e njoh.
Pra thuajse gjithshka e bëj për forcë zakoni, sepse kështu e kanë bër të parët e mij ose këto me kanë treguar edhe në kohën kur ceremonitë ishin të ndaluara me ligj. Disa nga të afërmit e mij mbanin edhe ikona fshehtas dhe ndiznin pranë tyre qiri ose kandil me vaj. Dikush mund të thotë se kjo ka të bëjë me identitetin tim, por unë nuk e shoh prirjen fetare si pjesë të rëndësishme të identitetit tim.
Duke dashur të jem plotësisht i sinqertë me veten dhe më pas me ata që lexojnë ato që hedh në blog, rreth fesë së krishterë dhe feve të tjera nisa të mësoj pas vitit 1990. Deri në vitin 1989 edhe pse isha kundër Diktaturës dhe aplikimit të shëmtuar të komunizmit në Shqipëri, fenë e konsideroja si diçka që i takonte të kaluarës dhe mendoja se materializmi dialektik shpjegonte për bukuri "realitetin objektiv". Në një bisedë të '89 me një mikun tim, që më besonte dhe e besoja, idenë e tij se së shpejti do lejohej ndjekja e besimeve fetare e quajta të gabuar dhe të panevojshme. Me një fjalë isha një materialist i bindur dhe i indoktrinuar edhe pse mund të kisha lexuar më shumë se një njeri mesatar i brezit tim.
Hapja e ideve dhe filozofive të tjera pas ndryshimit të sistemit më mësoi diçka shumë të rëndësishme - Se sa pak dija! Kjo më ndihmoi të shihja me dyshim çdo gjë që kisha mësuar më parë dhe të isha i hapur dhe dyshues ndaj çdo të reje që lexoja. Dhe jo vetëm rreth feve apo filozofisë. Diçka e tillë kishte qënë në bazën e teorisë së njohjes, që mësohej në shkollat materialiste. por çuditërisht nuk ishte aspak pjesë e sistemit filozofik dhe ideologjik. Bindja e verbër ndaj ideologjisë dhe parimeve të komunizmit e kishte kthyer filozofinë që quhej antidogmë në dogmë.
Por Forca e Zakonit të shumë viteve pa ceremoni fetare, e identifikimit të priftërinjve me shprehjen "bëni si them unë , por mos bëni si bëj unë" më bëjnë që jo vetëm mos më "ngazëllejnë" ceremonitë fetare, por shpesh, veçanërisht priftërinjtë me veshjet e tyre plot shkëlqim të më duken qesharakë. Kështu edhe të kënduarat me nxitim, atmosfera teatrale e Meshës dhe besimtarët e zellshëm që nuk harrojnë të përsërisin shpesh shenjën e kryqit "shpatull më shpatull" apo që nguten të puthin ikonat.
Ndaj preferoj që në kishë të hyj kur nuk ka njeri dhe mundësisht të provoj efektin mistik të mjedisit të errët, solemn dhe të mbushur me piktura gjithëngjyrëshe. Ky është edhe raporti që dua të kem me Universalen, Infinitin dhe të Panjohurën e gjithëpushtetëshme.
Sa për Krishtin kam bindjen e thellë se është figura më e madhe që ka nxjerrë Njerëzimi.
A jam heretik?
Nuk besoj se mund të kategorizohem si i tillë se nuk kam qënë asnjëherë fetari zellshëm.
No comments:
Post a Comment