Unë ende kam shpresë në jeta pas vdekjes
Edhe për të të takuar ty.
Nuk di se si shihen njerëzit në botën tjetër,
Si preken,
Si puthen,
Kur nuk kanë as duar,
As buzë,
As sy.
Nëse shpirti
Ka gjithshka që i duhet,
Për të të gjetur nuk do jetë e vështirë.
Unë do jem një njollë gri pa trajtë,
Që si amebë lëviz rrëmbimthi,
Në një mjedis që nuk është qielli i shtatë,
Dhe ku fshihet ç’ka është e mirë.
Do belbëzoj fjalët e këngës,
Që do i dëgjosh me të gjashtën shqisë
Mes dritës që ndjehet por nuk shihet
Dhe hijeve që nuk preken, por trokëllijnë
Kur dita kurrë nuk do nisë,
Sepse nuk ka kurrë natë.
A do presim të tjerët të vijnë,
Apo ve] do kridhemi në detin e harresës,
Që nuk ka valë,
Sepse era nuk fryn kund.
Unë do të të kërkoj në tjetrën botë
Edhe pse këtu nuk mund!
No comments:
Post a Comment