(vijim)
Mbetej
vetëm arsyeja e “dezertimit”, që në vendim ishte formuluar fjalë për fjalë
kështu: “8)Eshtë ç’këputur nga reshtat e ushtris
N.Cl që më 43 pasi ishte plagosur pak yri në qytet ku qëndroj deri në çlirimin
pa punuar.” Vendimi i shkruar nga ndonjë gjysëm analfabet është firmosur
nga shoku Rita Marko. Të bie në sy që nuk përmendet fjala dezertim, që në kohë
lufte kishte shpënë edhe në pushkatim të disa partizanëve. Por me djallëzi
përmenden “i plagosur pak” dhe “pa punuar”, që nënkupton i paangazhuar në punët
e Partisë dhe të Frontit. Askund nuk përmendet, që në kohët kulmore të Luftës
së Frontit në Shqipëri, në korrik të vitit 1944, Andon Mara ishte pranuar në
Partinë Komuniste.
Rreth kësaj
pike, në dosjen e “komunistit të përjashtuar”, ka disa deklarata dhe dëshmi
kontradiktore, që dëshmojnë se që në vitet e para të pasluftës ishte krijuar
brenda Partisë një frymë karrierizmi, shtrembërimi të të vërtetës dhe e luftës
mes njëri tjetrit. Nesti Zoto (duhet të jetë ai që quhej nga të gjithë me nofkë
Nesti Zoçka), më 1950 punonjës i Ministrisë së Jashtme, edhe pse dëshmon që në
Korçë ishte dërguar për t’u kuruar nga mjeku i Spitalit partizan dhe ishte i dobët
edhe pas kurimeve, shton se “nuk ka qënë
njeri i sakrificës dhe gjithnjë ngrinte çështjen e sëmundjes”.
Më e rëndë
është deklarata verbale që Vandush Vinçani, njeri për të cilin Andoni kishte një
vlerësim të madh, i bënte Shpresa Fugës.
“Plagosja nuk ka qënë aq e madhe
dhe mund të ishte kuruar edhe në mal. Ka zbritur më duket me leje dhe është
mjekuar në shtëpi dhe jo në spital…i është thënë të dalë përsëri në mal, por
nuk ka dalë nga frika.” Vandushi ishte mik i babait dhe njëkohësisht mesa
tyre që e rekomanduan si të denjë për të hyrë në parti dhe njëkohësisht përgjegjësi
i celulës së Partisë Komuniste ku bënte pjesë Andoni. Përse duhet ta bënte një
deklaratë të tillë? Nga koniukturat dhe nga që nuk donte të prishej me ata që
kishin vendosur përjashtimin dhe që ishin Peti
Shamblli, Rita Marko dhe Liri Belishova? Eshtë e vështirë të gjesh sot
një përgjigje të saktë, sepse nuk ka mbetur asnjë i gjallë nga ata që njihnin
njerëzit e asaj kohe dhe marëdhëniet mes tyre.
Edhe pse
me deklarata të tilla të disave, duket se nga “hetimi” i Shpresa Fugës ka
rezultuar se thuajse të gjitha arsyet kishin qënë të sajuara ose të stërzmadhuara,
ndaj thuajse dy vjet pas përjashtimit dhe më se pas një viti të kërkesës së
Andon Marës për të anulluar vendimin e Pleniumit të Partisë së Korçës,
Kolegjiumi i Komitetit Qëndror përgatit me shkrim Projekt-Vendimin e
Sekretariatit të Komitetit Qëndror me këtë tekst:
“ VENDOSI: Të konsiderojë të rëndëpërjashtimin
nga Partija për Anton Marën. Anton Mara të kthehet në Parti me vjetërsi dhe për
gabimet e tij të bëhet vërejtje në kartën e rregjistrimit.” Projekt-vendimi është firmosur nga
Sekretari i KQ, Spiro Pano.
Diçka ka ndodhur
në Mbledhjen e Sekretariatit të Komitetit Qëndror të pranverës së vitit 1952, që
e ka përmbysur këtë projekt-vendim. Dikush ose disa nga pjestarët në mbledhje
ka këmbëngulur që vendimi i parë ka qënë i drejtë dhe se Andon Mara nuk
meritonte të ishte anëtar partie.
No comments:
Post a Comment