Unë i njoh gjurmët e mija mbi rërën e lagur,
Gjatësinë e gishtërinjve,
Mbi thembrat peshë,
Të tabanit kurbë,
Ashtu si njoh ritmin e vargut,
Dhe melodinë e rimave që më rri në vesh.
Po ndërsa gjurmët,
Pas disa çastesh vala do i fshijë,
Dua vargjet shpirtra të trazojnë,
Të ngjethura të sjellin
Për ata që i shohin
Dhe me zemër i dëgjojnë;
A ndoshta dhe të tjerë që më pas do vijnë.
Për dikë që nuk do të shkojë dëfrimeve
Ndonëse është e shtunë
Dhe ndërsa kohën për të vrarë,
Rastësisht dora i kap librin tim,
Dhe deri në fund një poezi lexon
Të thotë:
“Kështu jam ndjerë edhe unë!”
No comments:
Post a Comment