Ajo uli pak xhamin e makinës
Sa mund të zgjaste gishtat e saj;
Ulte dhe ngrinte sytë;
Thuajse më shihte tinëz
Nuk donte të shpërthente në vaj.
Unë prekja dy gishtat e zgjatur
Duke mos ditur ç’të thoja,
Pranë mund ta kisha mbajtur
Edhe për një tjetër mëngjes
Ndoshta dhe për një tjetër më shumë
Por s’dija nëse doja të rrinte
Apo të ikte më shumë doja.
Ishte i fundit takim
Apo njëri prej të fundmëve takime;
Celësi ende nuk vinte motorrin në lëvizje
Dora e saj më shumë ishte zgjatur
Dhe nuk lëshonte dorën time.
Ishte një e gjatë rrugë
Mes dhjetra malesh dhe luginash,
Që do e bënte vetë.
Buzën kafshoi,
Celësin ktheu,
Më tha:
“Ma bëj më të lehtë!”
No comments:
Post a Comment