Realitet

 

Burri me një çorape të lëkurtë deri në gju, që nuk ishte çizme më pa vëngër. Nuk donte që unë të shkoja të shihja ndeshjen e futbollit në apartamentin e tij. Dhe ishte një shikim i ngutur, se më pas gjithshka po përmbytej nga një sasi uji që vinte nga kati i sipërm i banesës shumëkatëshe. Dikush kishte hapur deri në fund të gjitha rubinetat e apartamentit të tij dhe uji vërshonte. Nuk qulleshin vetëm muret, po gjithshka brenda asaj ndërtese me dy hyrje. Kati përdhe ishte mbushur tashmë nga uji dhe askush nuk guxonte të ngjitej në katin e fundit të ndalte marrinë e banorit të çmendur. Dukej që edhe më parë ai kishte bërë diçka të ngjashme. Telefonuan një kompani të punimeve për shkarkimet e ujrave. Specialisti arriti menjëherë me një kamionçinë dhe nisi nga puna. Ju shpjegoi të pranishmëve të shqetësuar se i gjithë problem qëndronte në shkarkimet, se nëse do ishin projektuar që të tërhiqnin më shumë se ç’ishin prurjet nuk do kishte ndodhur përmbytja e katit përdhe. Një neglizhim i vogël në projektim dhe pat ndodhur hataja. Ose banorët e pavëmendshëm patën hedhur materiale të patretshme në ujë, në WC-të e tyre dhe tubancioni përmbledhës nuk kishte më seksionin e duhur për të përballuar një shpërthim të papritur të ujit, ose marrëzinë befasuese të një individi apo individeje. Ndërkohë uji po ngjitej edhe në katin e parë, dhe nga një dritare e mbetur hapur e katit përdhe dilnin bashkë me ujin legenë plastikë, të brendëshme burrash, tharëse flokësh dhe këpucë të vjetra. Gjithshka që mundte të pluskonte në ujë. Nuk mund t’i thoja specialistit të shkarkimit që duhet të nxitonte, sepse nuk isha banor i atij pallati. Burri me një çorape të lëkurtë deri në gju do vazhdonte të më shihte vëngër dhe bashkë me të mund të më suleshin edhe banorët e tjerë të tronditur nga dëmi që po ju shkaktonte prurja e ujit që ishte më e madhe se sa shkarkimi. Ndërkohë specialisti me një pistoletë të madhe ndërtuesish kishte nisur të zgjeronte tubin shkarkues prej betoni, që çuditërisht ishte në një vend të thatë. Ndoshta ishte një tub shkarkues i gabuar, ose çdo gjë ishte tharrë papritur. Dukej që marroku kishte mbyllur rubinetat. Banorët ishin rreshtuar tashmë me kurriz nga pallati me nga një kuti të madhe kartoni me gjithë gjërat e tyre të vlefshme, që kishin marrë nga apartamentet e tyre dhe prisnin të vinte banori i çmendur. Specialisti i shkarkimit vazhdonte të zgjeronte grykën e tubit shkarkues prej betoni me një zell të admirueshëm. Unë prisja të shihja kur banorët t’i hidheshin në grykë të çmendurit që ju kishte përmbytur apartamentet. Marroku I qeshur nisi t’ju jepte të gjithëve nga një peshk të ndryshëm të gatuar. Ata nuk flisnin dhe as unë nuk bëzanja. Marroku ishte një shulak gjithë muskuj, me një kokë rrumbullake, nga ato që kanë njerëzit që nuk ndalen para asgjëje. Kishte edhe një buzëqeshje deliri në fytyrë. Vazhdonte të shpërndante peshqit e shumëllojshëm tek çdo banor i vënë në rresht ndërsa specialist i shkarkimeve kishte përfundur zgjerimin e tubit kryesor dhe i pat vënë një kapak katror për të mos lejuar erërat e gjirizave të prishnin ajrin e asaj dite kataklizme.

U zgjova dhe në kuzhinë tavani pikonte nga shirat e vazhdueshëm. Mendimi i parë që më përshkoi trurin e lodhur nga ëndërra ishte : “Kushdo e di vetë ku i pikon çatia. Mua më pikon në kuzhinë mbi tavolinën e ngrënies, mbuluar nga dhjetra fletë faturash, shkrimesh të printuara, materiale të sigurimit të shtëpisë dhe makinës dhe ofertash për të blerë ushqime të gatuara për një vit të tërë.”

Nuk është një stinë e mirë që të të pikojë çatie se dimri sa ka nisur dhe është e vështirë për të ndërruar të gjitha “shingles”. Për më tepër të gjithë ndërruesit tani janë me pushime dhe duhet të presësh janarin, që të vijnë ta shohin dhe të të tjapin një vlerësim, pastaj të të përcaktojnë një javë të mundëshme me ngrica po pa rreshje, që të jenë të lirë dhe që mund të jetë rreth shkurtit apo marsit. Deri atëhere mua do më duhet që të çvendos tavolinën e ngrënies në një nga kthinat e tjera të shtëpisë për të shpëtuar të gjitha fletët që më duhen dhe ato që nuk më duhen nga pikat e ujit. Dhe duke shpresuar që pika të tjera nuk do nisin të rrjedhin në kthinat e tjera. Nëse kjo ndodh duhet të zbres në katin nëntokë bashkë me tavolinën e ngrënies në pritje të kohëve më të mira. Më pas gjithshka do rikthehet në normalitet dhe unë do rinis të shoh ëndërrat e zakonshme me provime ku jam fishek dhe me diplomë që nuk më jepet për shkak të një note pakaluese të shkollës së mesme.