Ju

Ju,

Të gjithë ju hipokritë të dashur,

Që më buzëqeshni

Dhe lehtas kokën tundni,

Që më qortoni duke më mikluar,

Që më kujtoni lavdinë e shkuar,

Që më përkëdhelni sedrën

Nga fjalët e mira të keqe s’ka, duke menduar

Edhe pse më vrisni ëndrrën;

Ju,

Që fijet marroke dhe të dridhura të shpirtit,

Aq mirë të prekni dini,

Në rrokopujën time të tmerrshme,

Ju ftoj të vini,

E ndërsa përpëlitem duke rënë,

Gërvishtur gërxhesh

E gjëmbash gjakosur,

Përcillmëni me buzëqeshjen e pasosur,

Atje ku nuk ka më dritë,

Dhe supet mblidhni ndërsa largoheni,

Ju,

Të dashurit e mij hipokritë.