Unë isha atje
Kur kamzhiku fishkëllinte
Dhe nuk e kuptoja tërbimin e Njeriut.
Gjithshka ishte “normal”
Bashkë me të tjerët
Këmbeja monedha
Erza shisja me një të rremë kandar
Mundohesha të kuptoja blerësit,
Cili nuk lëshon dhe cili fal.
Kamzhiku nuk më preku në trup
Shpirtin më përcëlloi zemërimi,
I të bukurit gojëartë,
Me brerore dashurie flokëve
Ndaj me turp i flaka të gjitha,
U nisa të kërkoj ku fshihet gëzimi.
Nuk di se ç’ndodh në Tempull.
A sundon përgjërimi i lutjes
Meditimi i thellë,
Netëve një fishkëllimë kamzhiku dëgjoj
Zgjohem i tronditur,
Më pas kuptoj
Se pse jam ndarë nga turma.
No comments:
Post a Comment