Përdrodha një degë të pemës
Nuk di pse e bëra.
Ndoshta sepse sythet ende nuk kishin dalë.
Në plasaritjen e lëvores,
Një lot u shfaq,
I dhimbjes,
Mu duk një qortuese fjalë,
U drodha sakaq.
Në Pyllin ku degët përdridhen
Si pentagramë të harlisur,
Ku pranvera lajmërohet
Me një të fryrë trompe stërmadhe,
Zogjtë përplasin cicërimat
Rrugës së madhe,
Se kanë pritur një vit
Edhe një tjetër vit
Për të parë flokët e saj.
Degës së pemës i pëshpërita
T’ju thoshte cicëruesve
Të ndalin të kotin vaj.
Kur të dalin sythet e parë,
Pa mbuluar blerimi,
Ajo rrugën do marrë,
Do bashkohet me korin e tyre a-kapela,
Në ditët plot dritë,
Se fund po merr dimri.
No comments:
Post a Comment