Të moderuarit dështuan.

Njerëzit e përmbajtur e të moderuar dështuan.

Ndoshta logjika e tyre bie ndesh me instiktet dhe egoizmin. Ose ishte një formë e kamufluar e sundimit të “logjikës së fortë“, që në vetvete është po aq egoizëm dhe makutëri si ai i njerëzve instiktivë.

Altruistët nuk mund të sundojnë. Të vështirë e kanë edhe të qeverisin.

“Specia” më shëmbullore e tyre, Mihail Gorbaçov, shihet me përçmim në vendin e tij. Si naiv, i dobët , i humbur, tradhëtar, plangprishës, i papërgjegjshëm.

Nëse par 25 vjetësh, “të plotfuqishmit” ishin vetëm në shtetet pranë Tigrit, Eufratit dhe Nillit, tani i gjen kudo.

Bibi Netanjahu i Izraelit, Taip Erdogan i Turqisë, Narendra Modi i Indisë, Duterte i Filipineve, mbreti Salman i Arabisë Saudite, gjeneral Sisi i Egjiptit dhe mbi të gjithë, autokrati më agresiv dhe më i rrezikshëm, Vladimir Putin.

Turqia, India, Tusia dhe Arabia Saudite janë anëtare të G-20, ose më hollësisht hyjnë në 20 ekonomitë më të fuqishme në botë. Nëse shtojmë edhe Kinën, me regjimin e saj autokrat, si edhe Iranin me  qeverinë e mullave, mund të thuhet pa frikë, se 3 miliard njerëz në botë, jetojnë nën sundimtarë autokratë.

E keqja nuk është vetëm në shkeljen e të drejtave të njeriut, apo në mungesën e demokracisë së plotë, por kryesisht në mundësinë për acarime ekonomike, të cilat mund të shpien lehtësisht në luftëra rajonale, të cilat sa më shumë zhvillohet teknologjia, aq më tepër rrezikojnë të sjellin një gjendje katstrofale për të gjithë globin.

Me pushtetin që gëzojnë dhe me gjithë mjetet e propagandës që disponojnë, autokratët e kanë të lehtë të manipulojnë njerëzit. Një aradhë me eunukë dhe fundkurrizilëpirës i ndjekin pas dhe ja u bëjnë të lehtë punën propagandistike dhe trushpëlarjen e të tjerëve, sidomos më të rinjve. Ajo çka që nga Lufta e Dytë Botërore ishte dominimi i pop-kulturës amerikane, tani është ndryshuar në kulturën e kultit të udhëheqësve autoritarë, që zotërojnë çelësat e pasurimit. Presidenti i vendit më demokratik në botë, Donal Trump, haptazi shpreh simpatinë për udhëheqësit “që kanë gjithshka në dorë“ duke nisur me Putin dhe duke përfunduar në Duterte. Llogjika e qeverisjes së një vendi në të njëjtën mënyrë, se si drejtohet një korporatë është llogjika vrasëse e demokracisë.

Shteti nuk është korporatë ekonomike publike dhe duhet të jetë e kundërta e një korporate private.

Situatat politike në vende si Shqipëria apo edhe më të mëdha se ajo, janë pasqyrimi i edhe më i deformuar i demokracisë të kufizuar të vendeve të mëdha. Ndaj për sa kohë sundon kjo lloj “autokracie” në shumicën e vendeve të rëndësishëm nuk mund të bëhet fjalë për inkurajim të demokracisë në vende si i joni.

A mund të rikthehen sërish “të moderuarit” në krye të formacioneve politike, apo do ketë përplasje të shtresave shoqërore?

Eshtë e vështirë të japësh një përgjigje të saktë për një pyetje, që është më se “njëmillion dollarshe”.

Dëshira për të jetuar në një botë më të mirë, të bën të besosh, se Njerëzimi i korrigjon vetë këto gjendje “anormale” të tij.

Le të shpresojmë se do bëhen pa ndërluftime botërore!