Thjesht…jam i pafat!

Mora në email ftesën për takimin e parë të Klubit Rotarian të firmuar nga vetë kryetari i rradhës, Zhan Pol D’Artanjan. Takimi do bëhet të martën më 13 prill, në dhomën e konferencave të hotelit “Regal” prej orës 5 deri më 7 të pasdites. Do jetë e natyrës “pasdite ]aji”, por pjesa më e sikletshme, që i përmbys të gjithë ëndrrat e mija rotariane është se gjatë pasdites “do luhen në piano pjesë të njohura klasike nga anëtari i posapranuar Naumaq Mara.”

F..f…f…!

Po ]’ne unë pjesë të njohura në piano?! Vërtet kur mbusha aplikimin për anëtarësim, pas pyetjes “C’vegël muzikore luani?” unë shënova –piano-, por kjo nuk do të thotë se vërtet di t’i bie pianos. Unë kam bërë dy vjet në Shtëpinë e Pionierit me të ndjerin Sami Bujari, po nga ajo kohë mbaj mend vetëm dy arpezhe dhe “Serenatën e gomarit”, të cilën e kam mësuar në mënyrë autodidakte. C’janë këto pjesë klasike që të luaj?

Avokati im në Tiranë më këshillon ta marr me qetësi, se deri të martën në orën 5 edhe mund të mësoj dy të njohura të shkurtra me mësues privat. Po ku ka mësues që të më futë “drejt e në thelat” e të më mësojë Mozartin apo Shopenin. Për më tepër gishtat më janë bërë si babucka gjatë kohës së izolimit, se ja kam sëlluar me të ngrënë.

Të them të drejtën që kam gënjyer në aplikim, kam frikë se më përjashtojnë. Nuk e di sa e vlerësojnë sinqeritetin mes Rotarianëve, se nuk kam as ndonjë listë të rotarianëve të Kor]ës për të parë nëse ka ndonjë që gënjen ndocazë. Kam dëgjuar që është anëtar Behari i Fekaleve, por nuk kam konfirmim nga avokati im. Behari kishte gënjyer një herë në kohën e Diktaturës, kur raportoheshin sasitë e plehut organik të kompostuar dhe për këtë kishte bërë 6 muaj burg. Po më vonë bënte be e rrufe që e gjitha kishte qënë e sajuar nga Sigurimi i Shtetit për të njollosur figurën e tij fisnike. Dhe e njollosën se i mbeti nofka i Fekaleve.

Avokati im në Tiranë e kundërshtoi kategorikisht rrëfimin tim të sinqertë, sepse sipas tij nuk mund të bëhesha kurrë Rotarian. Ai solli disa shembuj Rotarianësh, për të cilët gënjeshtra ishte jo vetëm një gjë e ulët, por e pakonceptueshme që të ndodhte. Më tipiku sipas tij ishte një Rotarian që kishte lindur në një ditë me më të famshmin e Uljanovëve dhe pikërisht nën shembullin e këtij të fundit, kishte gënjyer vetëm dy herë gjatë gjithë jetës së tij. Dhe vetëm më 1 prill.

Ka qëlluar keq edhe mbyllja e kufijve me Amerikën se i di 3-4 mësues pianoje në Masa]usets, që mund të më mësonin fët e fët dy-tre pjesë sa për të hedhur lumin rradhën e parë. Dhe nëse nuk arrij të mësoj dot gjë deri të shtunë më darkë, duhet t’I bëj ndonjë derman dorës. Se aksidente ndodhin shpesh me të moshuarit , që jetojnë vetë në shtëpi dhe ju duhet të bëjnë ]do lloj pune! Si për ironi të fatit, përsëri rikthehemi tek Zheljko Zhinukov dhe “mentorizmi” i tij. Po t’I kisha kushtuar më shumë vëmendje mësimeve të pianos dhe këshillave të Samiut “studio, studio, studio” nuk do kisha arritur deri këtu.

Tani më duhet të demosntroj se di të luaj në piano ose... Unë vetëm doja të tregoja si kisha ca kulturë të përgjithshme.