Ai ka një javë në Toronto. Vizitor. ka qënë edhe një herë më parë. Më tregon se e ka gjetur komunitetin copë-copë. Dhe ky është një problem mbarëshqiptar. Edhe në trevat e tjera ku ka diasporakë.
Më tregon për një takim me një mësuese shqiptare në Toronto, të cilës i kishte shpjeguar se duhej sa më parë shoqata e mësuesve shqiptarë të Torontos. Më tha edhe se si e kishte konceptuar, që të mos përsëriteshin gabimet, që bëjnë shoqatat e tjera shqiptare, që në themelim. Mu kujtua shoqata "Labëria". Ajo jep edhe çmime. Ndoshta nuk duhet të japë.
E pyes nëse mësuesja shqiptare në Toronto kishte idenë për krijimin e shoqatës. Më tha "Jo". Idea i kishte lindur atij vetë, si e vetmja më nyrë për të krijuar komunitet. Komuniteti përcakton të ardhmen më tha. Më tregoi edhe për krijimin e shoqatës së fshatit nga e ka origjinën. Përpjekjet dhe vështirësitë. Edhe arritjet. Pastaj më përmëndi organizimet e çifutëve dhe rikthimin në Izrael. Kështu duhet të ndodhë edhe me ne. "Cifutët e bënë pas dymijë vjetësh.'-tha Por duhet nisur nga krijimi i një komuniteti të fortë. Kjo është baza. Dhe nëse krijohet një në Toronto, shembullin do e ndjekë edhe Detroiti, Roma, Athina, Nju Jorku dhe Londra. Të gjitha qytetet ku ka shumë shqiptarë. Të gjitha ku shqiptarët janë të paorganizuar dhe të çoroditur. Bëri me faj Ministrinë e Diasporës të kohës kur kishte një të tillë dhe Qeverinë për heqjen e Ministrisë së Diasporës.
Unë e dëgjoja me vëmendje dhe i thosha vetes se ç'bëja në këtë kafe të ngritur për herë të parë nga çifutët më 1919 në Berlin. Po më krijohej gjendja e brendëshme, që jo rrallë më ka shpënë në situata të papëlqyeshme.
Ai ishte i qetë dhe shumë i sigurt në ato që thoshte. E kishte çdo gjë të qartë. Dhe me këtë qartësi dhe siguri është i suksesshëm në Tiranë. Dëshëron edh të tjerët të jenë mirë. Shqiptarët e tjerë në botë, që janë të paorganizuar. Do t'i shpëtojë. T'i shpëtojë nga konfuzioni i tyre. Pastaj gjithshka do rrjedhë mirë e bukur. Më përmëndi ndihmën që jep qeveria kanadeze për këto lloj organizimesh. Më tha dhe që kruasani, që kishte para ishte i thatë. Nuk dija nëse duhet të reagoja në mbrojtje të kruasanit kanadez apo jo.
Mora t'i shkruaja mesazh avokatit tim, që po ndjej nevojën për t'i dhënë një dackë. E dija që do më ndalonte. Salavatori vazhdonte të ligjëronte shtruar për të gjitha mundësitë dhe të mirat që do sillte krijimi i një komuniteti të fortë në Toronto. Thirra kamarierin të paguaja duke u justifikuar me një takim të rëndësishëm familjar. E pashë që u zhgënjye, por reagoi me mirësjellje. Duhet të takohemi sërish më tha.
Patjetër!
No comments:
Post a Comment