Ti nuk e doje Buzëtrëndafilen,
Ndoshta se e pëlqeja unë.
Nuk ishte xhelozi,
Më tepër frikë se mund të shkisja
Endërrave i shkujdesur
Në lerën e dëfrimeve
pa fund
Ku kohën dhe frikët vrisja.
Por nuk kishte faj ajo
Me të trëndafilta buzë,
As De Andrei që pat shkruar për të.
E çdokujt mund të kishte qënë Muzë,
Cdokujt që joshte me hiret,
E dëshirën për të bërë dashuri,
Jo vetëm në maj,
Kur lulëzojnë bliret,
Edhe netëve të ftohta të dimrit,
Dhe ditëve të zymta të nëntorit me shi.
Ndaj edhe unë tinëz,
Dola me ata që shtireshin se ju pat rënë rruga,
Në të trenit stacion për ta përcjellë.
E dija që nuk do shkonte larg,
Mbase në qytezën më tej,
Ku të tjera gra do mërzitë
Dhe të tjerë burra do ndjellë.
No comments:
Post a Comment