VIP-at e Korçës në vite

 

Për këtë shënim të hallakatur më nxiti një postim i Papa Spiros në Instagram, që pak a shumë sillej rreth idesë që për VIP-at në Shqipëri duhet të ketë një Komision, që t’i përcaktojë se cilët duhet apo nuk duhet të jenë Persona Shumë të Rëndësishëm. Nuk di përse Papu kërkonte një zgjidhje laike dhe nuk mjaftohet vetëm me thënien e Krishtit që përmban krahasimin mes kalimit të një gamileje në vrimën e gjilpërës dhe hyrjes në parajsë të një të pasuri. (Krishti nuk ishte shprehur tamam për VIP-at, por le të hamendësojmë se e kishte dhe për ata që hyjnë sot në Big Brother.)

Duke mos ditur se si t’i përgjigjesha Papa Spiros, të cilin e respektoj në mënyrë të veçantë, vrava mendjen të gjeja se cilët ishin VIP-at e Korçës në vitet që kam jetuar. Pa dashur të marr atributet e komisionit, besoj se të gjithë ata që kanë jetuar në vitet ’60 pajtohen me vënien në krye të klasifikimit të Dr. Polenkës, Të tjerët, më të njohurit dhe më popullorët, ishin kryesisht të fushave të sportit dhe artit, si Leko Pilika dhe Nandi Qirici, por edhe Ali Dhoga dhe Jani Xhuçi. Edhe pse funksionarët partiakë dhe ekzekutivë kishin shumë pushtet, ndoshta nga që ndroheshin çdo katër vjet, nuk arrinin të kishin popullaritetin dhe rëndësinë e figurave të tjera.

Vitet ’70 ishin vite terrori dhe shtypjeje, ndaj dhe njerëzit i mbanin veshët ngritur se ç’bënin Mihallaq Ziçishti dhe Niko Ceta, që atë kohë kishin në dorë të të fundosnin familisht. Artistët nisën të qëndronin më të përmbajtur, se kishin ndodhur shumë spastrime për shkak të liberalizmit ndaj më të sigurt ishin figurat e sportit si Koço Dinella, Dhimitraq Xhambazi, Tamara Nikolla, Zamira Koleci, që adhuroheshin nga sportdashësit. Për vështirësitë në transportin e udhëtarëve ishte ngritur dhe kulti i shoferëve të autobuzëve, të cilët po t’i njihje të merrnin në stacionin e trenit në Librazhd a Prrenjas , madje të vendosnin edhe në vendin e “fatorinos”. Leksi Voskopoja dhe Panajot Tashoja ishin VIP-at e kohës.

Më pas erdhi dhjetvjeçari i kufizimeve në ushqime dhe VIP-at ishin Vangjoja i mishit, motrat Lola dhe Donika të zarzavateve dhe Bitija e bulmetores. “Pushtetit” dhe rëndësisë së tyre i nënshtroheshin funksionarët, doktorët, artistët, inxhinierët, dentistët, mësuesit dhe të gjithë punonjësit e tjerë duke përfshirë këtu edhe “Heronjtë e Punës Socialiste”. VIP-llëku i tyre gati barazohej me atë të Enver Halilit, i cili qëndroi një kohë të gjatë në Komitetin e Partisë të Korçës. Gjithkush i njihte të sipërpërmendurit dhe me popullaritet dhe njohje me ta mund të barazoheshin vetëm Petraq Bojaxhiu, Pandi Lula dhe Stavri Maçoku. Nuk di nëse këta të tre, për shkak të sëmundjeve mendore mund të kualifikohen apo jo si VIP-a.

Sistemi ndryshoi dhe automatikisht ndryshoi edhe “kriteri” i VIP-llëkut. Tashmë VIP-a ishin të fortët, ata që falsifikonin më mirë vizat dhe ata që bënë para me mënyra të thjeshta e të sofistikuara, të ndershme dhe të pandershme. Eshtë e vështirë të rrjeshtosh VIP-at e viteve ’90, por ndoshta më të spikaturit kanë qënë Behar Koçibelli, Islam Gjoveri, Luli Kapurani, Elton Goskova dhe Thimi Sholla. Sporti dhe artet patën rënie dhe figurat e shitësve të mirënjohur të viteve ’80 tashmë ishin nonekzistente. Lakoheshin shumë edhe politikanët Fredi Olli, Bahri Bregu e  ndonjë tjetër, për ndikimin që kishin në emërimet e njerëzve dhe për ndikimin që kishin mbi ta njerëzit e botës së krimit.

Më pas erdhi mijëvjeçari i ri, ku mbizotërojnë emrat e Niko Peleshit dhe Spiro Bardhit. Të rëndësishëm ishin dhe artistët si vëllezërit Prifti dhe Gena, por ata u larguan në Tiranë dhe nuk di nëse mund të klasifikohen si VIP-a Korçe. E njëjta dukuri ndodhi me Alfred Cakon dhe Niko Kotheren, të cilët pas shkëlqimit në qytet, i tërhoqi kryeqyteti i etur për intelektualë të klasit të parë.

A hyn Dhespoti i Papa Spiros në VIP-at e qytetit?

Nuk jam i sigurt as për të dhe as për Myftiun dhe para tyre do vendosja Gjergji Kokin dhe Zamira Kitën. Listën e vërtetë le ta përpilojë komisioni kur të ngrihet.