Pushteti- afrodiziaku më i efektshëm

 

Nëse afron të 60-tat apo i ke kaluar dhe ke problem me testosteronin – futju politikës. Mundohu me bërryla e stërkëmbëza të dalësh sa më shpejt në krye dhe do shohësh se sa të zesh një karrike të rëndësishme, problemi i “mikut” tënd është zgjidhur.

Pak a shumë këtë konfirmoi sot edhe 68 vjeçari Kryetar i Bashkisë së Torontos, i cili dha dorëheqjen se kishte patur gjatë pandemisë marëdhënie me një këshilltaren e tij 31 vjeçare. U detyrua të jepte dorëheqjen sepse e gjithë “afera” do dilte shumë shpejt në media dhe në vendet me demokraci të zhvilluara mund të bësh “ljubjoçkë“ zyrave, por po qe se del në publik duhet të japësh dorëheqjen. Më pas vazhdojnë “recetat” e të kërkuarit falje ndaj familjes, elektoratit dhe bashkëpunëtorëve. Askush nuk ka kurajo të thotë, që është faji i kolltukut, që më solli një rritje të papritur të testosteronit dhe i femrave këshilltare me fund të shkurtër që vërtiten zyrave.

Xhon Tori nuk është as i pari dhe as i fundit pushtetar i lartë, që kapet në marëdhënie me gra dhe vajza shumë më të reja në moshë. Skandale të tilla ju kanë ndërprerë karrierën shumë politikanëve në Kanada dhe në Amerikë. Europa është disi më tolerante ndaj shpërthimit testoronak tek funksionarët e lartë.

Edhe pse nuk ka studime të mirëfillta shkencore, kjo dukuri ka qënë e njohur prej kohësh. Në kohën e komunizmit qarkullonte një barcaletë për një axhustator të vjetër në moshë, një mekanikeje të re në moshë dhe drejtorit të uzinës. Pak a shumë sillej rreth temës, që për “këto punë“ është drejtori, ndaj Kolë axhustatori duhet të vazhdojë t’i japë limës.

Nuk kam qëllim as të bëj moral dhe as të gjykoj funksionarët e lartë, që përfshihen në këto “skandale”. Pushteti krijon pështjellime të papara në tru, që rritin vetbesimin, bëjnë të ndjehesh më i zgjuari dhe më i pashmi, thuajse një “gjysëm-perëndi” ndaj dhe mund të shkasësh në marëdhënie me vajza,  gjyshërit e të cilave i ke moshatarë. Dhe nuk ndjehesh qesharak, por mendon se e meriton atë marëdhënie. Nuk ju ndodh kjo të moshuarve që pastrojnë zyrat, aq më pak atyre që dergjen me orë të tëra më këmbë para një makine në fabrikë, madje as inxhinierëve të moshuar, që “nxjerrin sytë“ para kompjuterit. Një pjesë e mirë e tyre ankohen për rënie të testosteronit dhe nuk bien në ngasje, por vazhdojnë jetën e tyre monotone duke parë tv, dalëe për darkë një herë në javë me gruan dhe seks një herë në dhjetë ditë.

A duhet shoqëria të shqetësohet nga këto “skandale”?

Mendoj se janë pjesë e shumë anomalive të tjera, që kanë sistemet shoqërore që njohim. Të paktën këto sjellin një shërbim mjekësor për disa të moshuar që kanë rënie të potencës të tyre seksuale.