Albatrosi

Eshte poezia me e njohur e Bodlerit per lexuesin shqiptar. Ka shume perkthime te saj, bile edhe nga autore te shquar si Ismail Kadareja. Vetem pak syresh i kam lexuar, ndaj nuk e di se si qendron shqiperimi im. Eshte nga te paret, qe kam bere prej Bodlerit dhe i pabotuar deri me sot.
E pata ruajtur per t'ja kushtuar dikujt dhe sot pa ju kushtoj dy poeteve te medhenj shqiptare. Lexova dje nje leter te Lasgushit per Kutelin dhe mesova edhe, qe sivjet eshte 110 vjetori i Paskos. Edhe pse kryesisht prozator, une e konsideroj edhe Kutelin, po aq poet sa Lasgushin. Per keta dy kolose te letrave shqip:

Albatrosi

Shpesh herë, marinarët, kohën për të shtyrë,
Kapin albatrosët, të ujit shpend’ gjigandë,
Që besnikë kan’ ndjekur udhëtimin e tyre
Tej detesh të largët, në t’thellët oqeanë.

Mbi kuvertë lëshuar, zenë ecin ngadalë,
Këta zotër kaltërsish, ndjehen gjithë turp,
Tek tërheqin zvarrë të fuqishmit krahë
Si dy rrema të gjata, të ngjitura në trup.

Sa i ngratë duket trimi fluturues!
Sa hijshëm në qiej,...tani krejt qesharak!
Një muco tek sqepi i qas bishtin e llullës,
Nje tjetër e përqesh kur ecën si bajmak!

Poeti i ngjan ketij Princi të furtunës,
S’ka frikë shigjetarin dhe ngjitet mbi renë,
Por kur zbret në tokë, mes talljesh të turmës,

Stërmëdhatë flatra të ecë nuk e lenë.