Sisina*
Mendoni Dianën, me veshjen e vlerë,
Uturin pyjeve, vret çdo egërsirë,
Prazmoren vezulluese, flokët në erë,
Ngadhnjyese mbi kalorsit më të mirë!
Teronjën**, që nxiste turmat me zbatharakë
Shpatë në dorë, zjarr në sy prej urrejtjes,
Tek ngjitej mbretëroreve bazamakë?
Dhe shiko Sisinën! Po luftëtarja
e dlirë,
Ka shpirtin ndëshkues, po aq dhe të mirë;
Kurajon ndezur nga plumbat dhe tamtamet,
Për të penduarit, që armët hedhin poshtë,
Edhe pse në zemër i flakërrojnë zjarret,
Kur e meritojnë, di të derdhë lotë!
No comments:
Post a Comment