Një zonje kreole
Në vendet erëmirë, që dielli ka për zemër,
Nën hijen e pemëve, gjithnjë lulëzuar,
Unë njoha mes palmash, një kreole femër,
Plot hire dhe sharm, një bukuri e harruar.
Me çehren e zeshkët; bruneja magjiplotë
Me lëvizje të fisme, tund flokët në ajri;
Si gjahtare hedh hapin, e gjatë, e fortë,
Nënqeshjen e qetë, sytë plot siguri.
Nëse shkon o zonjë në vendet me emër,
Në brigjet e Senës, a në Luara e gjelbër,
Bukurive klasike të tyre e denjë,
Do nxitësh, me magjinë e tërheqjes së fshehtë,
Mijra sonete nga më të famshmit poetë,
Që sytë e zinj do i bëjnë besnikë ndjekës.
No comments:
Post a Comment