Bukuria
O njerëz jam e bukur! Si e gdhendur ëndërr,
Gjinjtë ku të tërë, jeni ndeshur në rradhë,
Tek poeti ndezin një dashuri të madhe,
Të heshtur e po aq të përjetshme, si lëndë.
Si sfinks plot enigma, rri në fronin mes resh;
Bardhësinë e mjellmës me borën e shkrij,
Mos më shfaqen rrudha, as buzët nuk lëviz,
Dhe kurrë nuk lotoj, dhe kurrë unë nuk qesh.
Poetët para kësaj pamje madhështore,
Nga monumentet më me vlerë marrë hua,
Jetën do e tretin në studime prore;
Por unë, t’i gëzoj, këta të dashuruar,
Pasqyra, që zbukurojnë çdo shëmbëllim:
Kam sytë, të mëdhenj sy, me dritë pambarim!
No comments:
Post a Comment