JEHONAT
Natyra, faltore mbi shtylla plot jetë,
Që kuptim ju japin fjalëve të fshehta;
E ndjekin me sy në pyllin plot shënja
Tek ecën hutuar endacaku i shkretë.
Si jehona tingujsh që shkrihen diku larg
Në një të thellë e të errët lidhje
Të pafund si nata, si e agut ndritje,
Zërat, aromat e ngjyrat treten në varg.
Ka me kundërmim porsi buzë fëmije,
Të ëmbla si obo*, të blerta si lirishta,
- Të tjera të forta, plot gaz, të pahije,
Pafund të hapura dhe jo të brishta,
Si myshku, temjani, rrëshira dhe mjedra,
Që këndojnë si lëviz shpirti dhe ndjenja.
No comments:
Post a Comment