Ndaj këtij realiteti të dytë, në përgjithësi më duket se e “prek”
mirë, e kuptoj dhe mund të nxjerr edhe përfundime rreth atyre , që ndodhin
atje. Më duket se duke qënë larg, i papërzjerë në grupe politike apo grupe
interesi, mund të gjykoj më kthjellët për ato ç’ka ndodhin në jetën shoqërore
dhe politke të qytetit dhe të vendlindjes sime.
8 vjet më parë, pas një vizite në Korçë, në një kohë të lulëzimit
ekonomik të Shqipërisë, më ranë në sy gjëra pozitive por edhe negative në ndërtimet
në qytet. Disa prej tyre i gjykoja si gabime të rënda, që nuk duhet të
lejoheshin të përsëriteshin, ndaj në atë valë emocionesh shkrojta një artikull
me një titull patetik “S.O.C. Shpëtoni qytetet tona!” Nuk kisha asnjë lloj marëdhënie
me shtypin shqiptar(në Korçë as mund të bëhet fjlë për ndonjë të përditshme
serioze) ndaj ju luta Rikut të gjente ndonjë të njohur, që mund ta botonte.
Kryeredaktori mik i një gazete e botoi dhe njëkohësisht e pyeti Rikun pak a shumë:
“Po ky miku jot përse me kaq shumë pathos për ndërtimet në Korçë, kur jeton
jashtë?”
Ishte një nga rastet e para, kur ndjeva se diçka nuk shkonte
me “prekjen time të realitetit shqiptar”. Diçka më dukej se kishte ndryshuar tek
unë dhe jo në “realitetin tim alternativ”. Kisha humbur shikimin
ciniko-pragmatist, që kisha në atdhe dhe që është një nga karakteristikat
kryesore të shoqërisë shqiptare. Ne kemi
pasur të ngulitur, që pas çdo veprimi qëndron një qëllim i caktuar(përfitimi
material) dhe me këtë mundohemi të spjegojmë ç’do gjë. Për shembull për
shoqatat fetare, që vërshuan në Shqipërinë ku feja ishte e ndaluar themi se kanë
prapaskena politike dhe ekonomike, kryepeshkopin Janullatos e quajmë agjent të
shërbimeve sekrete, organizatat e huaja për mbrojtjen e mjedisit i cilësojmë si
të shkalluar ose njerëz që s’kanë ç’I bëjnë paratë e me rradhë. Kështu , që
dikush, që ka jetuar për dis dekada në Korçë dhe ka vite që jeton jashtë e
shkruan shumë i shqetësuar për qytetin e tij, ose ka një qëllim të fshehur ose “nuk
mbush mirë“. Eshtë absurd të mendosh, se njerëzit harxhojnë nga koha e tyre dhe
në vend të “shkojnë e pinë një gotë birrë për qejf” shkruajnë dhe kritikojnë
gabimet që bëhen në ndërtime apo qeverisje në një vend ku nuk jetojnë.
Por ky është realiteti.
Dhe realiteti pikërisht sepse është i tillë është më i fortë
se dëshirat e mira apo më shumë akoma , se sa ëndrrat.
(vijon)
No comments:
Post a Comment