Sakrifica (H)Ekuranit nuk i shkoi dëm!

(H)Ekurani është një bujk ose blegtor (tani quhen fermerë, që gati i barazojnë me ata të Teksasit) nga Kamenica, që sipas tregimeve të Rilindasve, i dha edhe këmishën Partisë Socialiste në fushtën elektorale. Nuk është ende e qartë nëse ja dha këmishën si simbol të “mikpritjes pakufi”, se nuk i kishte mbetur gjë tjetër pa dhënë apo se shpresonte, që do i kthehej e dhjetëfishuar pas fushatës. Megjithatë e rëndësishme është, që ja dorëzoi një Drejtori të Rilindjes dhe ai pasi i lëshoi të firmosur një “kambial politik” apo një lloj “indulgjence” për ndonjë fjalë , që (H)Ekuranit i kishte shpëtuar kundër PS-së, Edi Ramës, Gramoz Rucit, Niko Peleshit apo edhe shokut Enver, çdo gjë hyri në rrjedhën normale të jetës.

H(Ekurani) vazhdoi të punojë nën diellin përvëlues të kësaj vere tokën e “fermës” së tij të mbjellë me qepë; vazhdoi të spërkatë pemët e mollëve, që në tetor do i japin një prodhim të bollshëm, që mund t’i mbetet edhe pa shitur; vazhdoi t’i thoshte gruas darkave, se ishte e sigurt “që vetëm Rama mund ta bënte Shqipërinë“.

Drejtori topolak i Rilindjes, pasi shënoi në bllok të gjitha emrat në moshën e votimit të familjes së (H)Ekuranit dhe shtoi shënimin “edhe këta i kemi në thes” vijoji me vizitat në fshatrat Pulahë, Floq, Bellovodë, Gjanç, Leshnjë, Vithkuq dhe u ndal pa u ngjitur në Rehovë, se më tej fillonin “gërxhet” e mbjella me kanabis, ku nuk shtrihej pushteti i drejtorisë së tij.

Fundgushti solli një lajm edhe më ngazëllonjës për (H)Ekuranin se sa ai i 25 qershorit. Në krye të ministrisë së tij do ishte as më shumë dhe as më pak, por eprori i Drejtorit bullafiq, të cilit fermeri i kishte dorëzuar këmishën e mirë dhe kishte shtyrë gjithë verën me kanatierën ngjyrë gri në bezhë të zbërdhylët – Niko Peleshi. Fluturoi nga gëzimi dhe atë të djelë i la edhe qepët pa prashitur, por u ngul bashkë me zonjën e tij para televizorit. Kështu dy ditë me rradhë. Të dëgjonte se çdo bënte Nikoja për fermerët dhe sidomos për fermerët e mbetur pa këmishë.

Nuk u zhgënjye.

Edhe pse në deklaratën e tij të parë, ish zëvendës kryeministri dhe ministri i ardhshëm i Bujqësisë, nuk përmendi (H)Ekuranin me emër, ajo u kuptua qartë nga thirrja për tu bashkuar të gjithë, që kanë “agroenergji”. Dhe o ka të tilla (H)Ekurani ose nuk ka kush në tërë rrëzën e Moravës.

Bile ajo çka pëlqeu më shumë ishte thirrja e fundit “O sot , o kurrë!”

“O sot o kurrë“ përsëriste këto ditë (H)Ekurani nëpër shtëpi, duke ndjerë mobilizim total si në kohën e revolucioneve të mëdha. “O sot o kurrë!”, i thërret të shoqes dhe ajo e shkreta e kupton, që nuk është fjala për ndonjë “ljubjoçkë të rëndë“, por për diçka më të madhe, që lidhet me Kamenicën, krahinën, Shqipërinë edhe më gjërë. O bëhet sot Bujqësia socialiste o s’ka për tu bërë në jetë të jetëve!

Ja ç’sjell një këmishë e dhuruar në kohën e duhur dhe në vendin e duhur!

“O sot, o kurrë!”