Gushti i Trebeshinës

Kasëm Trebeshina ka lindur më 5 gusht. I vetmi shkrimtar i famshëm i lindur më 5 gusht është Gi dë Mopasan. Gi ishte edhe morfinoman ndërsa Trebeshina duket se është vetëm “addicted” për të vërtetën e jetës. Filozofinë, kuptimin e saj, rolin e njeriut në të.

Të gjithë njerëzit, që mendojnë thellë mundohen të zbërthejnë kuptimin e të pakuptueshmes. Lëçitin, gërmojnë, shikojnë yjet, meditojnë, dëgjojnë të tjerët, kundërshtojnë të tjerët, shkruajnë, grisin ato që shkruajnë, ju rikthehen prapë, i lexojnë me zë të lartë, i dërgojnë për botim, i lexojnë pas botimit dhe pendohen dhe përsëri mendojnë.

Kasëm Trebeshina është një prej tyre. I shquar. I shquar sepse mundohet të zbulojë ç’fshihet pas ngjarjeve, njerëzve, të gjithësishmes, të veçantës dhe pasi e zbulon, ashtu, plotësisht të vërtetë apo edhe të rreme, sikundër e ka gjetur dhe i ka pastruar pluhurin ja paraqit të tjerëve. Me art.

I shquar sepse nuk mendon se si do mendojnë të tjerët për atë çka ka zbuluar dhe e quan të vërtetë të trishtë apo të bukur, të dhimshme apo madhështore, vrasëse apo përkëdhelëse.

Në rast se do mundja të kapërceja në botën e të ikurve, do kërkoja tim atë dhe do strukesha pranë tij e të dëdjoja se ç’kishte mësuar nga të ikurit e tjerë. Nuk do tundohesha as nga Volteri, nga Dekarti, Erazmi apo Shën Agustini. Do i dëgjoja prej tij të vërtetat që i kishin treguar pa asnjë lloj ndryshimi. Të treguara bukur, qartë dhe me një vërtetësi të përkorë.

Në rast se do vizitoja shumë shpejt Tiranën, do kërkoja të dëgjoja për pak të vërtetat e kohës sonë në vendin tonë prej Trebeshinës. Nëse do kishte kohë dhe dëshirë të tregonte.

Kam lexuar ato , të cilat më kanë rënë në dorë prej tij. Nuk janë shumë. Janë shumë pak dhe jo të mjafta për të kuptuar se ku qëndron midis të mençurve, që zbulojnë të vërtetat e fshehura. Ndoshta është lart. Ndoshta është edhe në një lartësi që e bën të prekshëm.

Por dikush, që shkruan, është e rëndësishme të besohet nga lexuesi. Në të kundërt as mund të hyet brenda artit të tij. Dhe arti, sado i gënjeshtërt, që mund të duket, kur të vërtetat I ka të ndjera, të thella, të stërmenduara, të stërholluara me finesë, të lëna të palatuara, të baltosura bukur, i përket së Vërtetës.

Ndaj edhe kur nuk mrekullohem nga fraza të Kasëmit në librat e tij dhe me mendje them se mund të ishin shkruar ndryshe, përsëri i përulem përpjekjes së tij. Përpjekjes së vërtetë të tij. Dhe jo me të gjithë ata, që shkruajnë mirë më ndodh kjo.

Edhe pse pak i kam lexuar, shumë pak, kujtohem për të shpesh.

Edhe kur nuk është 5 gusht.

Edhe kur dy librat e tij nuk më shfaqen në raftin e librave të mij.