Më risillni

Më ktheni dritën e mëngjeseve të shkollës,

Asaj Mësonjtoreje të tingujve,

Kur me durim i miri mësues,

Të intonuar notë,

Nxirrte edhe kur trokiste

Në kokat e kungujve.

Më jepni prehjen e blertë

Të absurditetit ushtarak;

Qaforen e qepur me nxitim,

Në marrëzinë e luftës ndaj të gjithëve,

Netët në përgjim

Të Hiçit,

Ku dhe më i mençuri plak,

Më shumë e më shumë

Niste t’i ngjasonte viçit.

Më risillni të ftohtën misërnike

Që në gojë mbetej si zall,

Do iki larg

Larg ndjenjave fisnike,

Se për rininë time

Kam kaq mall;

Të çmendurën,

Të qetën,

Të frikshmen,

Të zdërhallurën

Kohë

Tragji-komike.