Girl! Girl!

Ka qënë kënga më e preferuar e Bitëllsave për mua. Vonë kam mësuar, që nuk është ndër më të dëgjuarat e tyre. E megjithatë mbetet e ve]antë. E kam më të preferuarën edhe sot.

Me një vijë melodioze të thjeshtë dhe harmoni gjithashtu jo të vështirë, ishte e lehtë për tu kënduar edhe pa e shoqëruar me kitarë. Nuk mësova donjëherë të luaja as edhe një akord në atë instrument aq popullor të rinisë sonë.

Ve] “Gëëërl…gëëërl” mund të këndoja vazhdimisht edhe nën zë, edhe pa i kushtuar rëndësi tekstit. Beni kishte disa shirita me këngë të “të famshmve” nga Liverpuli dhe i dëgjonim shpesh. Kur ishim hoteleve gjatë turneve, i rikthenim me dhjetra herë…Ah gëëërl…Nuk ishim më shumë se gjashtëmbëdhjetë dhe nuk ishte e pazakontë të ndjeheshim “të plagosur” nga vajzat…Nuk arrinim të kuptonim se cilat na donin dhe ato, që pëlqenim ose silleshin ftohtë me ne, ose vetëm nuk kishim kurajo t’ju theshim di]ka… Ah gëëërl…

Dija pak anglisht, sa për të kuptuar një pjesë të tekstit, por nuk di pse nuk i diskutoja fjalët edhe me Benin, që dinte më mirë.

Do kush të dëgjojë historinë time

Për një vajzë , e cila erdhi për mua?

Eshtë natyra e femrës që le lëndime

Por kurrë nuk do pendohem që e dua!

Ah vajzëëë…vajzëëë

Edhe pas shumë dëgjimesh, pak mundohesha të rrekja kuptimin e vërtetë të tekstit, pasi në imagjinatën time vlente vetëm analogjia e tekstit me vajzën, që njihja unë…Ah vajzëëë…

Ndoshta si një vetmbrojtje të  pavetdijshme, truri vetë kishte krijuar barriera pas vitit 1974, për të mos hyrë thellë në “idetë“ e të huajve?.. E megjithatë, më mirë që nuk e kisha kuptuar që atë kohë cinizmin trishtues të këngës, pasi nuk do kisha dashur të kisha qënë cinik në rininë e hershme…

Kur kujtoj gjithë herët që doja ta lija

Dhe vinte e qante me sytë përdhe

Më premtonte tokë e qiell dhe e besoja

Ka ndodhur kaq herë dhe s’di përse

Oh vajzëëë! Ah goceee!

Në tekstin e thjeshtë (për sot) kishte edhe ngjarje të thjeshta, të cilat nuk ishin shumë të pranishme në marëdhëniet e adoleshentëve të brezit tim. Shoqëria “macho”, i vinte vajzat e gjora në pozita më pak kapri]ioze se bashkëmoshataret e tyre në Perëndim..

Eshtë tipi i vajzës,

Që ta dhjet kur je mes shokësh

Dhe ti ndjehesh si hajvan.

Kur i thua “sa bukur dukesh”,

Sillet sikur afërmendsh

“Kush nuk e di që jam!”

Oh vajzëëë! Ah goceee!

…sigurisht, që nuk kisha për ta duruar as unë dhe as shokët e mij…Sidomos , kur ende nuk e dinim mirë se sa bukur ishte të ishe në një shtrat me një vajzëëë…Oh vajzëëë!

I kishin thënë kur ishte e vogël

Që dhimbja kthehet në kënaqësi?

E ka kuptuar me mund?

I kanë treguar se burri në punë shuhet

Të ketë një ditë pushimi në shtëpi?

E beson ajo kur i del xhani në fund?

Oh vajzëëë! Ah goceee!  

Strofën e fundit, atë kohë duhet të ma kishte spjeguar më mirë një i rritur. Sigurisht po të kishte ndodhur do pyesja veten “A mund të dashurohem me një vajzë si kjo?”

Përgjigjen e kësaj pyetje nuk do mund ta gjej dot kurrë.

Ah girl! Girl!