Unë prita gjithë ditën eklipsin të ndodhte
I diellit a hënës do ishte nuk e di
Prej agut i mbyllur ndenja në shtëpi
Nuk prisja, që pritja aq shumë të më lodhte.
Hija mbi diell do binte ndërsa toka bridhte
Një më stërmadhe hije se ajo që m’bën ti,
Ndër vite s’kisha parë të tillë çudi,
As kur fati në të huaj dhe më hidhte;
Ndaj mbeta pas dritares tërë ditën ngujuar,
Deri sa ti u shfaqe me gjinjtë zbuluar
Dhe më s’kuptoja dielli ku kish mbrritur
Drejt meje ti zgjasje të bukurat duar
Me zbardhëllim gjithshka pate mbuluar
Pasditen e atij eklipsi të paarritur.
No comments:
Post a Comment