Kam vdekur
Bashkë me ty atë mëngjes Janari,
Kur nuk më përgjigjeshe
Përse?
Për herë të parë
Dhe për të fundit herë.
Më pas u riktheva,
(Nuk kisha vuajtur sa duhet)
Në shpatulla më kishe mbajtur ti,
Në netë acari,
Vite të tëra,
Që në dimrat e hershëm,
Me borë të shumtë dhe erë,
Kur gjumi më zinte mbi supin tënd,
Të lartin supin tënd dhe të drejtë,
Që kurrë nuk t’u përkul
I miri ati im i shtrenjtë.
Pa ty kam kaluar,
Shumë dimëra të tjerë,
Thuajse po aq sa ata që të kisha pranë,
Dhe të njëjtin pikëllim më sjell,
Ndri]imi i verdhë,
Që akullit përplaset,
E gjithë frikë më mbush,
Pa ty,
Në këtë Gjithësi të paanë.
No comments:
Post a Comment