Shfaqja e Solidaritetit dhe Periferia e Parisit

Dua ta shikoj me sytë e një të riu franko-algjerian, apo franko-maroken apo edhe franko-shqiptar, që jeton në Klishi- su-Bua (Clichy-sous-Bois) manifestimin e sotëm të solidaritetit me viktimat e javës , që kaloi dhe sidomos me gazetarët e Sharli Hebdo.

KLishi-su-Bua është një nga rrethinat më të varfra të Parisit, e përbërë thuajse e gjitha me emigrantë, ku gjallon krimi dhe policia thuajse nuk hyn kurrë.

Sigurisht, që ka tv në baret e pisët të lagjes dhe emigrantët(shumë prej tyre me precedentë penalë) shikojnë se si marshojnë të kapur përkrahu të fuqishmit e kësaj bote duke filluar me Merkel, Holland, Kameron, Rahoy e duke përfunduar me Sergei Lavrov, Bibi Netanjahu apo edhe Antonio Samaras.

Kanë fluturuar nga shumë kryeqytete të botës, me dhjetra antarë delegacionesh, trupa sigurimi dhe gazetarë, për një marshim solidariteti, që e quajnë ndaj “qytetërimit europian” dhe vlerave të tij.

Janë million e milona euro të hedhura, që mund të shërbenin për të përmirësuar jetën në Klishi-su-Bua.

E megjithatë të fuqishmit e kësaj bote, zgjodhën jo të bënin marshime në kryeqytetet e tyre, përkrah gazetarëve të tyre, por zgjodhën një shfaqje, që në shumë aspekte të kujton një lloj karnevali.

Bëhet për të treguar Unitet?

Po a e cënoi unitetin e njerëzve të qytetëruar sulmi mbi Sharli Hebdo?!

Bëhet për t’i treguar Al Keidas dhe ISIS, që ne jemi të fortë?

Po a nuk kemi 15 vjete më tepër që e kemi treguar me armë këtë?!

Bëhet për nder të viktimave të Sharlit?

Po a nuk mund të ishin shpëtuar gazetarët duke mos hequr rojet në shtator?!

Një emgranti të varfër të Parisit, që nuk gjen dot punë, se në lagjen e tij të Klishi su Bua, papunësia është mbi 30%, ky marshim i duket marshimi i njerëzve të pasur e të fuqishëm, për të dëshmuar, që asgjë s’ka për të ndryshuar. Sigurisht ai do zgjedhë shpërndarjen e drogës, vjedhjen e deri sa të përfundojë edhe në të ashtuquajturin “luftëtar i lirisë“, për të mbyllur duke vrarë dhe duke u vrarë, ekzistencën e tij të mjerë.