Kreu i pesërmbëdhjetë,
ku tregohet se si
Naimi tradhëton Artemisin.
Farmacistja Adelina
Havani mbante syze të trasha. Mbante syze të trasha dhe kishte belin e hollë. Kishte
belin e hollë, por hiqte pak njërën këmbë. Hiqte pak njërën këmbë, po i
pëlqente të flirtonte. Dhe nga flirtimi as kishte humbur e as kishte fituar
gjë. Shiste me të njëjtin ritëm ilaçe të skaduara për pensionistët, e kur
mbaroheshin ato shiste të mira. Kjo e fundit ndodhte rrallë, se furnizuesi i
saj nga kryeqyteti, që rastësisht ishte tregëtari Jorgo Gurgullima, që të
gjithë e njihnin si Gogo, përveç sekretares së tij që e thërriste me përkëdheli
Gugu, sillte menjëherë të skaduara të tjera. Adelina me syze të trasha kishte
patur një histori dymujore me Fikon, një më të gjatë me disa nisje e bitisje me
Gogon, një disajavore me Rako Pilafin dhe një që i kishte habitur të gjithë, me
Aferim Dollibashin. Nga ky nuk ishte ndarë ende, sepse e konsideronte si shpirt
të lirë dhe mashkullin, që pëshpëriste gjatë dashurisë fjalët e ndyra, më bukur
nga të gjithë meshkujt e tjerë.
Nuk dihet përse, futja
në burg e Naim Hanës e kishte tronditur pjesërisht qenien e saj dhe dëmet më të
mëdha i kishte pasur në belin e hollë, që i dhembte shumë edhe pse nuk ishte
përsëritja e ciklit të plotë hënor. Mjeku i kishte lënë një përshtypje të
pashlyeshme gjatë takimit për të kundërshtuar kishën katolike, me hezitimin e
tij për të dhënë një përgjigje të saktë, gjë që ajo e konsideronte shumë seksi
tek meshkujt. Priste gjithë qejf ta takonte krejt rastësisht në një nga
vrapimet e tij të shpeshta në natyrë edhe pse vetë për arsye, që kuptohen qartë
nuk i pëlqente vrapimet. Për arrestimin nuk
kishte mësuar deri ditën e hënë pas mitingut të madh përpara bashkisë, sepse
fundjavat i kalonte gjithnjë në kryeqytet, jeta e natës të së cilit e
manjetizonte sa herë shkonte. Kishte menduar e tmerruar, se një mjek që bën
vrapime të gjata dhe jeton në Amerikë, po qe se përfundon në një burg shqiptar
mund të kthehet menjëherë në një homoseksual, si gjithë ata, që i dashuri i saj
Dollibashi, i quante "shokët e shoshones". Kishte shkruar shpejt e
shpejt një letër flirtuese, plot pasion dhe këshilla profesionale dhe kishte
bashkëngjitur edhe katër mbrojtës shtatzanie dhe ja kishte dhënë Vero
Shandorfit t'ja shpinte Naimit bashkë me 20 Euro. Shandorfi i kishte kthyer
letrën dhe mbrojtësit, por jo eurot dhe i kishte thënë, që mjekun Hana e kishin
liruar pasditen e të hënës. Ju deshën disa telefonata dhe së fundi, Adelina
belhollë, kishte mësuar se Naimi ndodhej në dhomën 202 të hotelit të Verorit. E
vendosur u nis të takohej vetë me gjinekologun e njohur të Bredhishtes, të
cilin e kishte takuar njëherë të vetme, para se ai të bëhej ikanak. Trilli i atij
takimi me të larguarin prej 6 vitesh dhe me disa ditë qëndrimi në qeli e
mishngjethte.
Ndërkohë që Naim Hana
bënte vrapimin përgatitës për marathonën e Bostonit brenda dhomës dyqindedyh,
Adelina Havani ishte futur në hollin e rrumbullt të Hotelit të Verorit dhe po i
fliste me përkëdheli Qani Xegës.
-Qaniii- qëllimisht i
rëndonte i-së në vend të a-së - Sa simpatik je edhe pa uniformë. Më kujtohet
kur isha në klasë të shtatë, që gjithë gjimnazistet çmendeshin për ty
Qaniiii...ndoshta edhe pse të fillon emri me qëëëë- dhe zgjati buzët para
farmacistja me syze të trasha. Qaniu u gëlltit dy tre herë dhe kujtoi kohët e
arta, kur komandonte 600 nxënës të gjimnazit në marshimin e madh mbi
Bredhishtë. Në atë kohë s'i shkonte mendja në gjimnazistet, por e dinte, që i
veshur me uniformën e tij të marshimit, të sapoardhur nga Kina e Hua-Kuo Fenit,
dukej elegant, trim dhe i vendosur.
-Faleminderit
doktoreshë. Si mund të të ndihmoj?
-Ti e njeh doktor
Hanën apo jo?- rrotulloi sytë me përkëdhelii pas syzeve të trasha Adelina.- Eshtë
mik i vjetër i familjes. Më vjen shumë keq për atë, që i ndodhi dhe i kam
sjellë disa qetësuesa. Të ngjitem t'ja shpie?
-...hmmmm...po Verori
ka qënë shumë i prerë në urdhrat e tij, që mos lejohet asnjë i huaj në dhomat e
klientëve- tha prerë por edhe me një nuancë shumë të lehtë zbutjeje Qaniu, nuancë
që nuk i shpëtoi farmacistes.- M'i jep mua medikamentet t'ja shpie.
-Sigurisht që t'i jap
Qaniiiii- u përkëdhel sërish Adelina belhollë dhe i dha një lëkundje joshëse
vitheve të saj të kolme-...po është një rast shumë delikat dhe medikament jo
shumë i njohur. Ka vetëm 6 muaj , që ka hyrë në tregun europian ndaj më duhet
t'ja spjegoj vetë pacientit përdorimin dhe efektet anësore...Të ngjitem vetëm
për pesë minutaaaaa?
Qaniu, i turbulluar nga
tundjet e zonjushes Havani, por edhe me ndienjën e fortë të detyrës, e cila nuk
i lejonte të shkelte urdhrat e prera të Veror Volorekës, hezitoi disa çaste,
por kujtimet e Marshimit të Madh të drejtuar me aq profesionalizëm, i kujtuan
që ai mund të vendoste vetë për fate njerëzish, ndaj i tha:
-Mirë. Dhoma
dyqindedyh. Vetëm 5 minuta- dhe tregoi me dorë shkallët. Më pas ndoqi me
vëmendje ngjitjen e shpejtë të farmacistes, vithet e të cilës tundeshin edhe më
shumë nëpër shkallaret, për shkak të lartësisë jo të njëjtë të këmbëve të saj.
Naimi sa kishte mbaruar
dushin pas vrapimeve midis shtretërve të dhomës dhe po mendonte nëse duhej të
shtrihej apo të shihte ndonjë film, kur trokiti dera lehtë. U tremb. Nuk priste
njeri.
-Kush është?
-Hape Naiiiim-u dëgjua
një zë melodioz pa derës. Ai e hapi dhe gruaja, të cilën e kishte parë të
fliste në mbledhjen kundër ndërtimit të kishës, hyri pa shumë droje në dhomën e
tij.
-Sa e kam pritur këtë
çast- doli nga buzët e tejlyera të saj dhe ai mbeti akoma më i habitur dhe
harroi që rrobëbanja nuk ishte plotësisht e mbyllur në pjesën e poshtme. Kur u
kujtua ishte tepër vonë. Me një lëvizje
të beftë, prej karatisteje të sprovuar, Adelina e kishte kapur mjekun papritur
në pjesën e zgjatur të fundbarkut dhe me dorën tjetër e kishte shtyrë lehtë në
kraharor dhe të dy ishin horizontalisht të bashkuar mbi shtratin pranë
dritares. Naimi nuk pati kohë të reagonte dhe të kërkonte kohë për dialog apo
një flirtim më të zgjatur, se Adelina që hiqte pak këmbën e djathtë, kishte hequr
edhe syzet dhe kishte vënë menjëherë një
mbrojtës trojan tek mjeku. Pastaj gjithshka rrodhi rrufeshëm. Nuk kishte asgjë
të ngjashme me filmat e rëndomtë porno, por edhe poezi erotike nuk mund ta
quaje atë nënshtrim të plotë të gjinekologut. Thua se objekti i punës së tij
shumëvjeçare në Bredhishtë e kishte vënë përfund. Ai mendoi për Artemisin në
Karolinën e largët të Veriut dhe nuk ju përgjigj në kohë farmacistes, që
kërkonte të dëgjonte fjalë të pista prej gojës së lirë të mjekut.
- Shpejt, shpejt uh...doktor
thuaj...uh diçka seksiiiiii- thërriste mes ofshamash Adelina Havani. Ai i
skuqur, donte t'i thoshte, që as me të shoqen nuk përdorte fjalë të ndyra, nuk
ishte mësuar me të tilla gjëra, e kishte të vështirë, për më tepër kishte qënë
gjinekolog dhe më të shumtat i dinte latinisht, por e dinte që ishte e kotë dhe
shqiptoi:
-Dolores...Dolores...
-oh...uhhh...dolores
doloressss...- përsëriste Havani, pa kuptuar se c'lloj pisllëku kishte në ato
tre rrokje...- tjetër...uh uh....tjetër...më të ndyrëë...uh uh ...dolores
doloressss- thirri farmacistja duke u tundur vertikalisht. Naimi vrau mendjen
të gjente diçka tjetër seksi dhe të fëlliqur aq sa mund t'i lejonte vetes të
theshte, por përsëri i vinin vetëm emra nga Sajnfeld dhe shqiptoi me ton pak më
të lartë:
- Mallva...oh
oh...mallva...
- O shpirt kjo po...oh
uh...mallva oh mallva....uh c'domethënë ...uhhhh ... mallvaaaah
Naimi nuk pati kohë të spjegonte se ishte thjesht një emër femre e se
edhe ai vetë nuk ja dinte emrin belhollës, që i kishte hypur dhe po tundej pa
kriter mbi organin e tij mashkullor të mbrojtur nga një trojan, që nuk e kishte
vendosur vetë, por nga muri ngjitur u dëgjuan trokitje të forta. U tremb, por
tashmë dhe ai ishte përfshirë në lojën erotike e nuk mund ta shtynte
farmacisten pa syze. Ajo vetë, me sytë e mbyllur dhe mjekrën e ngritur lart
thirri:
-Vengo, vengo,
vengoooooo...- si kujtim i netëve me një tregëtar italian të bimëve mjekësore
dhe gjithshka mbaroi papritur. Pjesa e sipërme e Havanit u përplas me forcë mbi
gjoksin e Hanës dhe njomi qimzat e gjoksit të tij me një djersë jo shumë erëkandë.
Mjeku ndjeu që dhe tek ai gjithshka ishte zbutur e lëshuar dhe psherëtiu
thellë. "Oh Artemis të dish se ç'bëra sot!" mendoi me një ndienjë të
rëndë faji, duke mos menduar që teknikisht, ajo c'ka ndodhi, a mund të
kualifikohej për në kategorinë "përdhunim". Ishte e kotë. C'ishte
munduar të shmangte gjatë gjithë viteve, që kur ishte dashuruar me të shoqen,
ishte zhbërë tani. Ai ishte njëlloj si të gjithë meshkujt e tjerë të pabesë,
merakë, gënjeshtarë dhe fajtorë.
-Që kur kishe filluar
të ndjenje për mua?- e pyeti farmacistja, që e hiqte pak këmbën e djathtë të
vendosur tani mes shalëve të mjekut.
- Ikë se mos të të
ndroj dinë me soj e sorrollop! - shau për herë të parë Hana gjatë dhjetë ditëve
të qëndrimit në Bredhishtë dhe e shtyu
Adelinën e shkretë, e cila ra pa shumë elegancë në dyshemenë e dhomës dyqind e
dyh.
No comments:
Post a Comment