3016 km nen rrena (kreu XIII)

Kreu i trembëdhjetë

Ku tregohet që

Naim Hana nuk arratiset

            Hapi sytë dhe nga shtrati i fortë e kuptoi, që gjatë natës nuk kishte ndodhur asgjë. Ndodhej në të njëjtën qeli të kompleksit të Policisë të Bredhishtës, ku nuk kishte hyrë asnjëherë gjatë jetës së tij, sepse nuk kishte qëlluar as të kishte ndonjë lindje urgjente brenda atyre mureve. Dinte tashmë, që ishte e shtunë dhe do i duhej të priste të paktën deri të hënë të dilte; që nuk mund të stërvitej brenda qelisë në mënyrë shkencore, se për këtë duhet t’i premtonte Kol Memelit, që do arratiseshin bashkë e të shkonin në maratonën e Bostonit; që Naun Bajuti diçka dinte për lidhjet e Gurgullimës me pushtetin, por ato që dinte i thoshte në një mënyrë tepër të vështirë për t’i kuptuar. Dinte edhe që përgjoheshin dhe nuk ishte i sigurt se nga kush.

            Kol Memeli ishte ngritur dhe bënte ulje ngritje duke mbajtur kokën drejt dhe herë herë shkelte syrin, që ishte në anën e shtratit të Naim Hanës. Në  shtratin e sipërm, të  fortë , mjekut po i zbehej besimi në syshkeljet dhe kuptimin e tyre në Bredhishtë. Nga të gjithë, që kishte takuar prej mbrritjes dhe deri në natën e parë pa liri, i kishin shkelur syrin Adhurimi dhe e vjehrra e tij Refije, Fiko Fufulina, medicinalisti Zilja, Veror Voloreka, Lirim Soxhuku, Jashar Jahja, Aferim Dollibashi, disa kalimtarë, Berti Dajkoja, shitësja në “Guguallat”, Vero Shandorfi dhe avokati Rako Pilafi. Ky i fundit, shkeljen e syrit e kishte shoqëruar edhe me shenja të tjera, por si gjithë të tjerët, i kishte shtuar shpresën dhe misterin, dhe asgjë më tepër. Apartamenti ishte i shkatërruar; ishte pa një  grosh në  xhep; nuk mund të  tërhiqte paratë , që  do i vinin nga e shoqja dhe i kishte kundër gjithë  ata, që nuk i kishin shkelur syrin duke filluar me Gogo Gurgullimën, dy inspektorët e Policisë Ndërtimore, Dardan Kodrën e Bilo Belin, policët Dine dhe Nedo e mbi të gjithë  prokurorin Kaçi. I dukej se fati i tij do vendosej nga forcat syshkelëse dhe josyshkelëse të  Bredhishtës. Edhe pse numuri i syshkelësve për momentin dukej më  i madh, deri tani e gjithë  beteja ishte zhvilluar me një  avantazh të dukshëm të  josyshkelësve dhe vetëm faktori ndërkombëtar mund të  sillte një përmirësim të  raporteve. Populli syshkelës i Bredhishtës edhe pse kishte në  anën e tij Kryetarin Fiko Fufulina dukej pa peshë përballë pushtetit të  josyshkelësve, të cilët dukej se kishin me vete edhe përgjuesit e panjohur. Nuk dinte në  ç’grup ta fuste Jashar Jahjen.

            I bëri me shenjë  Kol Memelit, në se i përgjonte njeri edhe pagdhirë dhe nga tjetri mori një pohim me kokë. Zbriti pranë tij dhe me shenja i përsëriti kërkesën për stërvitje intensive në  kushtet e qelisë. Tjetri e tërhoqi në qoshen pranë derës dhe pëshpëriti “Ritëm”. “Cilin ritëm?”pëshpëriti Hana. “Atë të Dobruxhës”. Naim Hanës ju kujtua fitorja e lavdishme e marathonës së Dobruxhës nga maratonisti i Bredhishtës njëzet vjet më pare, që kishte ngritur peshë zemrat e bredhishtarëve dhe i entusiazmuar nga kujtimi i asaj ngjarje i tha në vesh:”Mund të mbajmë atë ritëm në qeli tre me katër?” Memeli mbante sytë e ngulur në tavan dhe duke lëvizur këmbët me një ritëm të konsoliduar vazhdoi pëshpëshin “Jashtë mureve, deri në EB.” “EB?” “Europën e Bashkuar.” Mjekut ju shua entusiazmi. Kuptoi, që Kol Memeli e kishte vendosur të arratisej. Vetë kishte nevojë për stërvitje dhe asgjë më shumë. Nuk do arratisej edhe sikur dyert e burgut të hapeshin. Kishte respektuar ligjin në atdhe dhe në anën tjetër të Atlantikut dhe meqë nuk kishte shkelur asnjë ligj nga ato, që njihte, do qëndronte brenda qelisë deri sa ta nxirrnin po sipas ligjeve të njohura dhe të panjohura, përfaqësuesit e sistemit juridik me mbështetjen e ambasadës amerikane. Kol Memeli vazhdonte t'i pëshpëriste pranë veshit planin e tij gjenial të arratisjes dhe të kalimit në Europën e Bashkuar vetëm duke vrapuar me ritmin, që kishte mbajtur kur kishte fituar maratonën Dobruxhës. Dera e qelisë u hap dhe Vero Shandorfi duke buzë qeshur i njoftoi Naimit, se e prisnin në dhomën e takimeve. Përgjatë korridorit gardiani i kujtoi se për çdo gjë që të kishte nevojë t’i thoshte. I arrestuari kërkoi ajfonin për të  rregjistruar kilometrat dhe për të mbajtur ritmin e Kol Memelit vetëm për stërvitje. “Diçka do bëjmë edhe pse aparatura, që kërkon është në cilësinë e provës.” tha serioz Veroja dhe shkeli syrin.

            Në dhomën e takimeve pa i gëzuar, fytyrën e qeshur dhe të rrumbullakët të Berti Dajkos.

            -E mo dhëndër e provove dhe burgun?!- tha gjithë optimizëm Dajkoja.

            -Lere Berto, po ti si je, se të lashë roje?

            -C’ke o me mua? Unë s’jam në burg de. Vinte çupa e më sillte për të ngrënë e rrinja atje. Puna është si do dalësh se thonë , që deshe të vrisje Dardanin me kacavidhë yll.

            -Mos i beso! Ti më njeh.

            -Po atë ju thesha! Ai s’vret dot një mizë me kacavidhë jo do vrasë Dardanin e FBI-së. Unë e dërgova të blinte kacavidhë në “Guguallat”. Më kërkoi edhe Rako Pilafi të dëshmoj. Posi o i thashë, jo në gjyq këtu po edhe në kryeqytet vij unë për dhëndrin!

            -Shpresoj mos shkojë puna deri atje Berto.

            -Edhe po të shkojë mos çaj kokë! Më ke mua. Bisedova me Vero Shandorfin, që mos të mungojë asgjë këtu dhe sa të dalësh do vish të rrish nga unë për tërë proçedurat prokuroriale dhe ato gjyqësore si edhe ato përmbaruese.

            -Do dal shumë shpejt. Ambasada amerikane nuk mund të lerë një nënshtetas të pafajshëm në qeli. Duhet t’i ketë lajmëruar që sot avokati.

            -Po pse nuk është nisur menjëherë ambasadori? Sa amerikanë janë të arrestuar këtu tek ne?

            -Nuk ka pse niset ambasadori, se puna mund të mbarohet me telefon dhe në të njëjtën kohë nuk ka se si të jetë krejt i sigurt për mosfajësinë time.

            -C’mosfajësi o?! Ti je i pafajshëm!

            -E njëjta gjë është Berto. Po ambasadori dhe nëpunësit e tjerë nuk ka se si ta dinë, se qëlloi vizita e Fikos në Turqi dhe gazetarët lokalë janë me të .

            - Oooo. të zuri terri mediatik! Kështu i thonë  tani.

            -Terri mediatik?!- pyeti mjeku, por nuk arriti të merrte përgjigje, se kishin mbaruar minutat e takimit dhe Veroja i njoftoi se në dhomën e pyetjeve do takohej me avokatin. U përqafua me Dajkon dhe duke ndjekur Veron, që mbylli një derë dhe hapi një derë tjetër hyri në dhomën ku e kishte pyetur prokuror Kaçi. Disa çaste më pas, avokati Rako Pilafi hyri me një shprehje, që rrezatonte vendosmëri dhe optimizëm.  E vendosi çantën e madhe të zezë mbi tavolinë dhe tha:

            - Kam dy variante për të të nxjerë brenda javës nga burgu!

            - Po pse dy?- pyeti i hutuar Naim Hana.

            - Po sa?

            I arrestuari nuk dintë ç'të thoshte. Kishte menduar se nga Ambasada amerikane mund të kishin ndërhyrë të lirohej menjëherë, ndaj s'ishte i përgatitur për variant të dytë.

            - Nuk u përgjigjën ata të ambasadës?

            - Po prit o doktor, mos u nxito. Varianti i ambadës është i dyti në të gjithë linjën time të mbrojtjes. Dje arrita pas shumë negociatash një marëveshje me shumë leverdi, që mund të të sigurojë lirimin e menjëhershëm.

            - Shumë mirë...pa hë-brofi i gëzuar Naimi.

            - Bisedova mbrëmë gjërë e gjatë me biznesmenin Jorgo Gurgullima. Ai pas këmbënguljes sime të vazhdueshme pranoi të blerë apartamentin. Kështu që bie proçedimi për punime pa leje dhe bashkë me të motivi, dhe gjithë ç'rrodhi më pas. Ankesa, sherri, kërcënimet, armëmbajtja pa leje dhe rezistenca ndaj forcave të rendit.

            - Po unë nuk dua ta shes. Jam rritur aty. Kam kujtime.- tha i zhgënjyer i arrestuari Hana dhe rëndoi në ndenjësen metalike.

            - Po pse bëhesh kaq nostalgjik doktor? Edhe nga pikpamja ekonomike dhe ajo legale, kjo është një zgjidhje e përkryer. Si avokati tënd të këshilloj ta pranosh marëveshjen.

            - Nuk e shes! Jam shtetas amerikan!- tha Hana dhe i ra me pëllëmbë tavolinës.

            Avokati mbeti i shtangur nga intrasigjenca e papritur e klientit të tij dhe pasi mblodhi buzët, ngriti vetullat dhe më pas i shkeli syrin mjekut:

            - Le të sulmojmë variantin dy atëhere! Do jetë më i vështirë dhe kostoz, po do t'ja dal!

            - Le të shkojmë me dyshin!- tha i gëzuar edhe mjeku Hana dhe i dha dorën avokatit në tërësi, të caktuar nga gjykata e rrethit Bredhishtë.

            -Në variantin e dytë unë do kërkoj lirimin tënd të menjëhershëm duke kërkuar trajtim të menjëhershëm mjekësor.

            -Trajtim mjekësor? – pyeti i çuditur mjeku.

            -Po po. Funksionon në 95 përqind të rasteve, Sidomos e sigurt është në rastin tënd që i njeh simptomat.

            -Simptomat? C’janë këto simptoma? Unë nuk kam simptoma?

Avokati Rako Pilafi shkeli syrin dhe rregulloi kokën e kravatës dhe duke ulur zërin tha:

            -C’rregullim mendor bipolar. Ke disa vjet, që kurohesh dhe tani je në fazën e axhitimit dhe nuk mban përgjegjësi për veprimet, që kryen sidomos në përballjen me autoritetet dhe figurat autoritare. Këtu për arsye objektive, nostalgjike dhe klimaterike sëmundja fitoi një dimension të ri. Kërkojmë diagnostikimin dhe raportin mjekësor nga doktor Ferid Hoti, që dihet se do na e bëjë si ta duam ne dhe t’i shtrohesh disa ditë në spitalin e Bredhishtës dhe më tej çdo gjë zhvillohet në favorin tonë. Mbështetja e ambasadës amerikane nuk do na mungojë. Chiaro?

            -C’kiaro?! Unë nuk mund të shtirem, se kam një sëmundje, që nuk e kam. Eshtë në kudërshtim me karakterin tim si dhe me etikën profesionale të mjekut!

            -Po bipolar nuk është ndonjë gjë shumë e rëndë. Ja unë jam bipolar…prokuror Kaçi është bipolar…Vero Shandorfi është bipolar… Fiko Fufulina është bipolar. – tundi kokën me shumë vendosmëri avokat Pilafi, i bindur se Naim Hana s’kishte se si të kundërshtonte. Thuajse të gjithë ishin bipolarë. Mjeku uli sytë dhe mendoi se si ishte e mundur, që avokati dinte gjithë këto sekrete mjekësore të njerëzve të zakonshëm dhe të fuqishëm të Bredhishtës.

            -Nga i di këto avokat?

            -Eshtë e sigurt! E kam informacion burimor nga farmacistja Adelina Havani. E kam mbrojtur në një çështje që kishte me një pensionist për shitje ilaçesh të skaduara. Fikoja kurohet edhe per hiperseksualitet.

            -Zoti Pilafi mua nuk më hyn në qese seksualiteti i Fikos, por vetë jam shëndoshë e mirë ndaj nuk mund të shtirem!

            -Mund të më thuash Rako. Nuk ka nevojë për zoti.

            -Avokat unë nuk jam i sëmurë dhe jam i pafajshëm. Nuk kam kërcënuar njeri.

            -Këtë gjë duhet ta përcaktojë trupi gjykues. Unë mund të të ndihmoj nëse ti pranon njërën nga linjat time të mbrojtjes. Në të kundërt unë do tërhiqem megjithë respektin, që kam për ju dhe vendin e madh dhe mik prej nga vini.

            -Më jep kohë të mendohem.

            -Ti e di- tha avokati me fytyrë  jo të  qeshur dhe u ngrit e doli nga dhoma pa shkelur syrin. “E humba edhe këtë“ mendoi Naim Hana. I kishte mbetur vetëm pritja dhe një shpresë e vagët, se pasi të kuptonte lidhjen e Gurgullimës me Policinë Ndërtimore dhe Dardan Kodrën e ndoshta edhe me prokuror Kaçin, mund t’ shkruante një letër të gjatë ambasadorit dhe për njoftim edhe autoriteteve qëndrore dhe lokale. Do i duhej shumë mund të pyeste gjërë e gjatë Naun Bajutin në një mënyrë të tillë që të merrte prej tij vetëm përgjigje të shkurtra.