Eja hënë!

Dua t’i flas hënës,

Hënës së hajthme e të verdhë,

Si n jë vajzë që të hajë ka frikë.

-Eja- Dua t’i them - në vjeshtë tonë

Plot ngjyra dhe begati

Ku dhe ata që stonojnë

Këngë thurrin;

Ata që këmbën heqin një çikë

Valleve fluturojnë.

Ku dhe ato, që era e mushtit i deh,

Me gota të mëdha verën e pinë;

Ku dhe më të turpshmit fëmijë,

Mendojnë për dashurinë,

Buzët çikin,

Lirishteve vrapojnë

Duart zënë.

Eja në të begatën vjeshtën tonë

Kryen e sofrës do kesh deri vonë pas agut.

Eja hënë!