Duam apo nuk duam, ne jemi kafshë, që në ndryshim nga të
tjerat ndikohemi shumë nga imazhet. Thuhet , që qentë i perceptojnë të mirën e
të keqen, rrezikun apo mikun kryesisht me anë të nuhatjes, lakuriqët e natës me
ultratinguj ndërsa shumë insekte nëpërmjet dëgjimit.
Dizavantazhi jonë është, që imazhet evoluojnë shumë më
shpejt se aroma, përgjigja që merr ultratingulli apo zëri. Imazhet na ndihmojnë
të mbrohemi, por shpesh edhe na i çorbavitin të gjitha.
Po jap një shmbull të thjeshtë të hasur gjatë rutinëa sime
ditore.
Në kafenenë, ku jam mësuar të marr çdo ditë “dozën e nevojshme
të kafeinës” vijnë rregullisht disa gra, që kanë dalë në pension. Më të
rregulltat janë Karol dhe Shirli. Të dyja vendase me rrënjë britanike. Shirli është
më e re. Eshtë martuar me një emigrant nga Lindja e Mesme dhe është konvertuar
në myslymane dhe duket pak a shumë si gruaja me shami në foto. Shirli, duhet të
ketë qënë shumë e bukur e re dhe vazhdon të vishet me veshje të kohës, të cilat
i rrinë bukur.
Para se t’i njihja, edhe pse përshëndetesha përzëmërsisht me
to, mendoja “Oh Karol pse? Pse nuk vishesh dhe ti si Shirli?” E megjithatë
pamja bëhet pak a shumë e njohur deri sa arrin, që nuk mendon më për fatkeqësinë
e Karol, që “është kthyer pas në kohë“ dhe për shpirtin bashkëkohor të Shilrit
të shprehur edhe në veshjen e saj. Kohë më vonë, qëlloi të kisha disa biseda të
veçanta me sejcilën prej tyre. Gra të dashura dhe të dhemshura. Karol fliste
rreth fëmijëve, historisë, krahasonte vlerat e vendeve islamike me ato të
zhvilluara, dinte diçka edhe rreth Shqipërisë.
Nga ana tjetër, Shirli fliste për familjen, për forcën e
besimit fetar, për rreziqet që sjell Islamizmi dhe rëndësinë, që ka paraqitja e
femrës në shoqëri.
Hë po.
Nuk ishte e sigurt nëse Dielli rrotullohej rreth Tokës apo
ishte e kundërta.
No comments:
Post a Comment