Ecim për dore,
Në një nga rrugët e pashtruara,
Ku thëngjijtë e shuar të dashurive të përvëluara
Ende tymosin
Acidin e kujtesës
Të avllive mbuluar bore.
Këndojmë një këngë
Me nota pentagramesh spërdredhur,
Si kokrra të posangrira lotësh të derdhur,
Që lehtë godasin
Cipën e ndjeshme,
Posa ka zënë një brengë.
Presim një shënjë
Qiellit të altruizmit tonë
Në këtë mrekulli të ardhur kaq vonë,
Befas të shfaqet,
Tokës ta hedhim
Të lëshojë rrënjë.
No comments:
Post a Comment